Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Σάββατο, 18 Οκτωβρίου 2014 11:35

Η μοναξιά ενός προδότη (Στήλη: Με το νυστέρι...)

Γράφει ο Γιώργος Κουλιάτσης

 

Αρκούσε ένα λάθος της UEFA να άρει τη σχετική απαγόρευση θεωρώντας ότι περάσαν αρκετά χρόνια ώστε Σέρβοι και Αλβανοί να μπορούν να παίξουν ξανά μπάλα και ένα παιχνίδι της κληρωτίδας που αποφάσισε να θέσει σε δοκιμασία την αισιοδοξία των Ευρωπαίων.

Είδατε και διαβάσατε τι ακολούθησε, και τα πολεμικά συνθήματα και το ελικοπτεράκι με την κατ’ ευφημισμό «σημαία» και το ξύλο και τους Αλβανούς να βγαίνουν στις πλατείες πανηγυρίζοντας. Είδατε μετά και τα σχόλια στο facebook, ίσως γράψατε και εσείς κάτι για να πείτε τα δικά σας, ίσως και εγώ, ποιος το ξέρει, αφού σχεδόν όλοι όσοι σχολιάζουν είναι ανώνυμοι και μπορούν να βρίζουν, να απειλούν και να ασχημονούν όσο θέλουν.

Είναι η μοίρα των λαών των Βαλκανίων να είναι υπόδουλοι σε διάφορες αυτοκρατορίες ή ηγεμονίες συμβιώνοντας περίπου ειρηνικά, να επαναστατούν μαζί και μόλις μένουν να αποφασίζουν μόνοι τους να βγάζει ο ένας το μάτι του άλλου με ένα πάθος που, καθόλου τυχαία, βρίσκεις μόνο σε εμφύλιους πολέμους. Και αρκεί φαίνεται ένα και μόνο πανί για να βλέπουμε πάλι μόνο εχθρούς πάνω, κάτω και δίπλα μας.

Και τι να πεις όμως την ώρα που ο εθνικισμός έχει χτυπήσει ταβάνι και κάνει το συνομιλητή σου να μιλάει λες και τα μόνα που ξέρει και τον ενδιαφέρουν από τη ζωή είναι αυτά που γράφουν τα βιβλία ιστορίας του δημοτικού;

Θα μείνω σε αυτό που έγραψε ο αλβανικής καταγωγής Niko Ago στο άρθρο του στο protagon.gr απευθυνόμενους στους συμπατριώτες του με αφορμή τον επεισοδιακό αγώνα. Αντιγράφω: Με αποκάλεσαν ήδη «προδότη» και «πουλημένο», μα απέναντι σε αυτή τη «σημαία»-κουρέλι που αυτοί υπερασπίζονται, εννοείται ότι είμαι ορκισμένος εχθρός και «προδότης». Αυτή την «πατρίδα», σας την έχω χαρίσει. Δεν είναι δική μου «πατρίδα». Η δική μου πατρίδα, δεν θέλει εδάφη των άλλων. Η δική μου πατρίδα, δεν θέλει αίμα. Η δική μου πατρίδα, δε μισεί τους γείτονες. Η δική μου πατρίδα, δεν προκαλεί τους γείτονες, μέσα στο σπίτι τους. Χάρισμά σας, λοιπόν, μια τέτοια «πατρίδα» και μια τέτοια «σημαία».

Και επειδή η μοναξιά του «προδότη» είναι βαρύ φορτίο, προσυπογραφώ και για τη δική μου πατρίδα. Όχι παρόλο, αλλά επειδή την αγαπώ τόσο πολύ και όχι λόγω κάποιας αφ’υψηλού ιδεολογίας αλλά επειδή πιστεύω πως το απόλυτο συμφέρον της πατρίδας μου είναι οι Βαλκάνιοι να σκεφτόμαστε όλοι έτσι.

Αλλά και για να μη μείνει η εντύπωση πως οι «πουλημένοι προδότες» είμαστε όχι μόνο λίγοι αλλά και δειλοί.

 

 

Email για σχόλια- παρατηρήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.