Και έτσι ακριβώς ήταν! Ο... τυπάκος, είχε φτάσει το τσιμέντο του μέχρι το δρόμο, «τρώγοντας» το πεζοδρόμιο και μερικά εκατοστά και από το δρόμο! Όπως πριν από 50 χρόνια στα χωριά της Πρέβεζας, όταν κάποιος έβαζε τον φράχτη του 10 μέτρα πιο έξω, παίρνοντας μέτρα από τον εθνικό δρόμο κι αν τύχει και ο γείτονάς του, που τηρούσε το νόμο τον κατήγγειλε, ο «νταβατζής» από την πλευρά του τον κατήγγειλε ως... κομμουνιστή και συμμορίτη! Ήμαρτον!

Σαν να μην έφτανε αυτό, μία κυρία, που επέβαινε σε αυτοκίνητο με τα δυο της παιδιά, στάθμευσε προσωρινά για να πάρει το ψωμί της. Ο «νταβατζής» του δρόμου και του πεζοδρομίου, άρχισε τις φωνές, ότι απαγορεύεται να παρκάρει στο πεζοδρόμιό του, χωρίς βέβαια πουθενά να υπάρχει απαγορευτικό σήμα.

Έπειτα από μια σχετική λεκτική αντιπαράθεση με τους περίοικους, οι οποίοι δεν άντεξαν να βλέπουν αυτή την αδικία και υπερασπίστηκαν τη γυναίκα, η ατάκα του «νταβατζή» ήταν αφοπλιστική: «Υπάρχει νόμος! Με καλύπτει. Δεν σέβεστε τους νόμους εδώ στην Ελλάδα». Και τότε τι να του πεις; Σαν να σε κοροϊδεύει μέσα στα... μούτρα σου!

Και ερωτώ: Θα το έκανε ποτέ αυτό στη Γερμανία; Θα έγραφε ποτέ στα παλιά του τα παπούτσια τη χώρα που τον ανέθρεψε και υποτίθεται πως την αγαπά σαν πατρίδα του; Στη Γερμανία δε θα τολμούσε να αμφισβητήσει τους θεσμούς. Γιατί λοιπόν το κάνει εδώ;

Σαν αυτόν πάντως είναι αρκετοί ακόμη στην Πρέβεζα...

Η λύση μπορεί να είναι ενδεχομένως απλή. Βγάζει ο Δήμος έξω ένα συνεργείο και ξεκινά σοβαρούς ελέγχους. Έλα 'δω κύριε. Έχεις καταπατήσει δημόσιο χώρο. Πλήρωνε ή στο ξηλώνω. Χωρίς πολλά, πολλά.

Για να λειτουργήσει σωστά μια δημοκρατία, πρέπει να υπάρχει το αίσθημα δικαίου στους πολίτες και από την πλευρά τους οι πολίτες να σέβονται κανόνες για το κοινό καλό. Αλλιώς η δημοκρατία χάνει «έδαφος» και κερδίζουν «έδαφος» οι φασιστικές νοοτροπίες, τα λαμόγια και οι παρτάκηδες.

Αλλιώς κερδίζουν «έδαφος» εκείνοι που λένε: «Τι ωραία ήταν με τη Χούντα...».

Για να προσέξουμε όλοι λοιπόν, αρχίζοντας πρώτα από όλα από την πόλη μας.