Λένε ότι στις επετείους που σε γεμίζουν χαρά, καλό είναι απλά να γιορτάζεις χωρίς αναμνήσεις από το παρελθόν. Στην περίπτωση της 1η Μαρτίου κάθε χρόνου βέβαια αυτό είναι αδύνατο. Πολύ απλά γιατί την 1η Μαρτίου 2012 “γεννήθηκε” το atpreveza.gr και οι αναμνήσεις είναι πλέον δεκαετίας. Από τότε, ούτε 1 ούτε 2, αλλά 10 χρόνια πέρασαν.
Και πέρασαν σαν... νεράκι τελικά.
Η δημοσιογραφία δεν είναι ένα επάγγελμα που περνάς καλά! Είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις όταν μπαίνεις στον “μαγικό” -για εμάς που κάνουμε αυτή τη δουλειά- αυτόν κόσμο, από τους παλαιότερους.
Και αυτό το ξέρει καλύτερα ο άνθρωπος που είναι δίπλα σου. Κανένας άλλος. Και εμένα προσωπικά η σύζυγός μου και τα δύο αγόρια μου -που πλέον καταλαβαίνουν αρκετά πράγματα- νιώθουν συχνά την απουσία μου και τις ιδιαιτερότητες ίσως της πιο σύνθετης δουλειάς στον κόσμο.
Και ειδικά για τα δύο αγόρια τα δύσκολα θα ξεκινήσουν σε περίπτωση που θα ξεκινήσει το γνωστό: “Πάρε με μαζί μπαμπά...” κι εγώ θα το αποφεύγω, μην τυχόν και τα προσηλυτίσω σε μία δημοσιογραφική “θρησκεία” που δεν έχει άπιστους (για να θυμηθώ και τον τίτλο του βιβλίου των Μπογιόπουλου-Μηλάκα).
Στη δουλειά αυτή οι πίκρες είναι περισσότερες από τις χαρές. Και κυρίως είναι μία δουλειά που συγκρούεσαι και στεναχωρείς τους άλλους, έστω κι αν έχεις δίκιο. Αλλά μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να κάνεις σωστά τη δουλειά σου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, όσο κι αν η πένα πολλές φορές αμβλύνει τις “γωνίες” της αντιπαράθεσης. Πλούσιος και “παπαγαλάκι” μπορείς να γίνεις! Δεν είναι καθόλου δύσκολο πιστέψτε με!
Όταν ξεκινήσαμε το atpreveza.gr πριν από ακριβώς 10 χρόνια κανένας δεν πίστευε ότι μπορεί να σταθεί το εγχείρημα αυτό, εκτός από εμένα και τον Δημήτρη. Κανένας άλλος! Και δεν τους αδικώ να πω την αλήθεια.
Κανείς δεν το πίστευε εκτός από εμάς του δύο.
Όλοι έλεγαν, έλα μωρέ, “θα παίξουν” για λίγο και αυτό είναι όλο.
Μόνο που όχι μόνο δεν “παίξαμε”, αλλά το εγχείρημα κρατάει ήδη 10 χρόνια επιτυχιών και θα “ζήσει” όσο κρατάνε τα πόδια, τα χέρια και το μυαλό μας. Και έρχεται στη σειρά και ακόμη ένα που θα πετύχει κι αυτό. Το visitpreveza.gr.
Αυτό ίσως το κόντρα σε όλους και όλα ήταν που μας πεισμώνει. Και είναι και μεγάλη πρόκληση να γίνουμε καλύτεροι, να προσπαθήσουμε περισσότερο και να “στεναχωρήσουμε” περισσότερο.
Όπως λέμε και στο χωριό μου: “Δε λυγάμε ωρέ...”.
Σημαντικό βέβαια είναι να είμαστε πρώτ' από όλα καλά στην υγεία μας! Τα άλλα θα έρθουν.
ΥΓ1: Την πρώτη ημέρα λειτουργίας του atpreveza.gr, είχαμε δημοσιεύσει αποκλειστικό ρεπορτάζ (σ.σ. έτσι, να ξεκινάμε με αποκλειστικά) τότε για τις δοκιμές που έκανε η FRONTEX με drones στο αεροδρόμιο του Ακτίου, κάνοντας λόγο για πρόβες αλλαγής γεωπολιτικών δεδομένων. Περίεργη συγκυρία, καθώς 10 χρόνια μετά “καίγεται” η Ουκρανία και η ευρύτερη περιοχή. Όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν στον πολιτισμένο (σ.σ. λέμε τώρα) μας κόσμο.
ΥΓ2: Στο βίντεο που ακολουθεί υπάρχει ένα απόσπασμα από μία από τις αγαπημένες μου ταινίες, το “Ας περιμένουν οι γυναίκες”. Ήταν χειμώνας της προηγούμενης δεκαετίας και εγώ ως ρεπόρτερ Παναθηναϊκού τότε, έχω πάει αποστολή στην Ξάνθη να καλύψω τον αγώνα Ξάνθη-Παναθηναϊκός στα Πηγάδια. Αφού λοιπόν μετά το ματς φάγαμε και ήπιαμε, πηγαίνω με συνάδελφο στο καζίνο της Ξάνθης στις 4.30 το πρωί. Εκείνος από ότι θυμάμαι πόνταρε κανονικά και μάλιστα κέρδισε τελικά! Εγώ είχα 200 ευρώ στην τσέπη και μου ήρθε μία τρελή ιδέα να παίξω το 32. Άσε λέω να κρατήσω τα ευρουλάκια μου νυχτιάτικα. Πίνω δύο ποτά και βλέπω στη ρουλέτα να κάθεται 32.
Μαγκώθηκα δεν είπα τίποτα, αλλά το δίδαγμα είναι πως την τύχη και το ένστικτό σου πρέπει να τα κυνηγάς. Δεν θα λαθέψουν.
ΥΓ3: Ο αγαπημένος μου συγγραφέας είναι ο Καζαντζάκης. Στην “Ασκητική” αν δεν κάνω λάθος αναφέρει: “Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου. Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!”. Αυτό ακριβώς...
Άντε και τα να τα εκατοστήσουμε...