Πόσο σημαντική όμως είναι για υλοποίηση οραμάτων, που θα αλλάξουν ριζικά το μέλλον του Δήμου μας, μία εκλογική νίκη;
Για παράδειγμα, ο επόμενος Δήμαρχος Πρέβεζας ίσως κληθεί να υπογράψει διαπιστωτικές πράξεις με τις οποίες θα απολύει υπαλλήλους του Δήμου. Ίσως κληθεί μέσα από την αξιολόγηση να διώξει υπαλλήλους. Ο επόμενος Δήμαρχος Πρέβεζας ίσως κληθεί να συναινέσει στην ιδιωτικοποίηση βασικών αναγκών του πληθυσμού μας, όπως π.χ. η ΔΕΥΑΠ (ύδρευση).
Όλα αυτά δεν είναι επιστημονική φαντασία. Ορισμένα από αυτά συνέβησαν και κατά τη διάρκεια της θητείας του κου Μπαϊλη. Η απάντηση ποια ήταν: «Μου το επιβάλουν» και η υπογραφή του μπήκε φαρδιά-πλατιά, τόσο για τους δημοτικούς αστυνομικούς, όσο και για τους σχολικούς φύλακες, οι οποίοι δικαιώθηκαν στο Πρωτοδικείο, ωστόσο ο Δήμος ασκεί έφεση κατά της απόφασης. Οξύμωρο και υποκριτικό, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί.
Ωστόσο η γνωμοδότηση της νομικής υπηρεσίας του Δήμου, δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον κ. Μπαϊλη και στην Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Πρέβεζας, καθώς αναφέρει: «... εκ του νόμου, η οικονομική επιτροπή είναι υποχρεωμένη να χορηγήσει εντολή για άσκηση εφέσεως, διότι η συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι δεκτική συμβιβασμού. Δεν τίθεται θέμα επιλογής σας. Αλλιώς τα μέλη της επιτροπής τελούν το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος…».
Μάλιστα! Φαινομενικά ο Δήμος Πρέβεζας είναι με «δεμένα χέρια», καθώς ο Καλλικράτης είναι κομμένος και ραμμένος να... στριμώχνει κάθε απείθαρχο εκπρόσωπο της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Καλό όμως είναι να βάζουμε πάντα τον εαυτό μας στη θέση του άλλου και να κρίνουμε προσωπικά.
Για παράδειγμα ο υπογράφων το άρθρο, θα υπέβαλε όμορφα κι ωραία την παραίτησή του από το αξίωμα του Δημάρχου και θα πήγαινε στο σπιτάκι του και στους αγώνες για να δικαιωθούν οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι, που η ελληνική δικαιοσύνη έκρινε πως πρέπει να επιστρέψουν στις δουλειές τους.
Στην Ελλάδα το κυρίαρχο μιντιακό και αξιακό σύστημα, έχει λανσάρει την άποψη ότι όποιος παραιτείται είναι και... ρίψασπις. Προσωπικά διαφωνώ!
Πολλές φορές το «πηγαίνω στο σπιτάκι μου» είναι πράξη ευθύνης και εντιμότητας. Θα προσπαθήσω να σώσω ως Δήμαρχος τη δουλειά αυτών των ανθρώπων, θα δώσω αγώνες μαζί τους, θα χρησιμοποιήσω κάθε νόμιμο μέσο αντιπαράθεσης και όλα τα «εργαλεία» που μπορεί να μου δίνει η θέση μου και αν... ηττηθώ, τότε παραιτούμαι. Η άλλη λύση είναι να συναινέσεις στο να χάσουν οι άνθρωποι τη δουλειά τους.
Ας μη δούμε το συγκεκριμένο μόνο από την πολιτική του οπτική, αλλά από την ηθική του διάσταση.
Ποιος Δήμαρχος εκλέχθηκε, λέγοντας πως θα απολύσει κόσμο, εφόσον η Κυβέρνηση πάρει μια τέτοια απόφαση; Μάλλον κανείς...
Υπάρχει όμως ακόμη μία διάσταση στις αυτοδιοικητικές εκλογές, που για πολλούς βάζει σοβαρά ζητήματα. Τα παρακάτω ονόματα που θα χρησιμοποιήσω, είναι άτομα που πιστεύω στις δυνατότητές τους (όπως και πολλοί συμπολίτες μας) και ελπίζω να μη με παρεξηγήσουν. Πρόκειται άλλωστε για άτομα που στο «μετερίζι» του ο καθένας, έχει δώσει διαπιστευτήρια.
Ας πούμε για παράδειγμα πως κάποιος θα ήθελε να ψηφίσει π.χ. τους Βαγγέλη Τσοβίλη, Σπύρο Μπρίκο, Χρύσανθο Κυριαζή (Λαϊκή Συσπείρωση), τους Τάσο Γάτσιο, Χρήστο Τσούτση (Δημοτική Ριζοσπαστική Συνεργασία), τον Κώστα Πλαστήρα (Ανοικτή Συμπαράταξη Πρέβεζας), τις Έρη Λαχανά και Λαμπρινή Σούρδη (Δύναμη Ενότητας και Δημιουργίας), την Κίτσα Σουρτζή και το Βαγγέλη Συγκούνα (Δημοτική Συνεργασία), το Σπύρο Σιούτη και το Στέφανο Τζόκα (Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών του Δήμου Πρέβεζας).
Είναι αδύνατον να το κάνει, καθώς βρίσκονται σε διαφορετικά ψηφοδέλτια. Κι όμως αν τα ονόματα αυτά έμπαιναν σε μία ενιαία λίστα και ψηφίζονταν με βάση τις ικανότητές τους και όχι το ψηφοδέλτιο στο οποίο ανήκουν, δε θα αποτελούσαν ένα δυνατό team, για το Δήμο Πρέβεζας; Μήπως τα χωριστά ψηφοδέλτια στις αυτοδιοικητικές εκλογές, περιορίζουν τις επιλογές, γιατί ψηφίζεις αυτόν που θεωρείς καλύτερο και μαζί κάποιον άλλο που απλά συμπαθείς;
Επιπλέον για ποιο λόγο σε μία αστική δημοκρατία, δεν μπορούν οι πολίτες να προτείνουν μέσα από μία ανοικτή διαδικασία, υποψήφιους δημάρχους ή υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους;
Στην εποχή της τεχνολογίας και του ίντερνετ είμαστε. Κάτι τέτοιο δεν είναι και... επιστημονική φαντασία...
Καλές εκλογές να έχουμε με «πολιτικά χτυπήματα» πάνω από τη ζώνη... Και πάντα να οραματιζόμαστε το διαφορετικό και το πρωτοπόρο για τον τόπο που αγαπάμε και ζούμε. Όπως ο κύριος της κεντρικής φωτογραφίας. Ο Χουάν Μανουέλ Σάντσεζ Γκορντίγιο. Και ο εν λόγω κύριος εκλέγεται, με δημοκρατικές διαδικασίες σε κάποια... γωνιά της Ισπανίας.