Μέχρι τη στιγμή που πάρκαρα το αυτοκίνητο στην ανηφόρα προς το μνημείο του Ζαλόγγου και άρχισα να περπατάω μέσα από τα πεύκα και κάτω από το φως της πανσελήνου για να κατευθυνθώ στην Αρχαία Κασσώπη, η οποία χθες φιλοξένησε τη Μόνικα και την μπάντα της σε μια υπέροχη από κάθε άποψη συναυλία.

Ήταν περίπου εννιά, όταν στη σκηνή ανέβηκαν οι On, μια αγγλόφωνη μπάντα από Πρεβεζάνους καλλιτέχνες, οι οποίοι άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις στο κοινό που τους χειροκρότησε θερμά και περίπου μισή ώρα αργότερα η Μόνικα βρισκόταν επί σκηνής, με την πανσέληνο να φωτίζει όλη την αρχαία Κασσώπη και το δροσερό αεράκι να κάνει την εμφάνισή του...

Ο χώρος της συναυλίας ήταν γεμάτος, από παιδάκια, νέους μέχρι και ηλικιωμένες κυρίες και όσοι δεν πρόλαβαν να βρουν καρέκλα βρήκαν θέση στο έδαφος μπροστά και στο πλάι της σκηνής και για δύο περίπου ώρες απόλαυσαν τη Μόνικα να δίνει μια μοναδική παράσταση.

Η επικοινωνία της με το κοινό ήταν από την πρώτη στιγμή ιδιαίτερη αφού ήταν άνετη και φιλική αλλά και φανερά αγχωμένη, μιας και είχε να δώσει συναυλία περίπου ένα χρόνο όπως είπε, ενώ ανέπτυξε έναν ιδιαίτερο τρόπο επικοινωνίας με το κοινό που συμμετείχε σε αυτό το «παιχνίδι».

Η υπέροχη φωνή της, οι ενορχηστρώσεις, ο κόσμος που σιγοτραγουδούσε, η αρχαία Κασσώπη και η πανσέληνος συνέθεσαν ένα μοναδικό σκηνικό που συνεπήρε το κοινό αλλά και τη Μόνικα, η οποία έδωσε τον καλύτερό της εαυτό με κορυφαία στιγμή της βραδιάς το “Yes I do”, το οποίο τραγούδησε κάτω από τη σκηνή ανάμεσα στον κόσμο...