Η επιστολή αναφέρει:
«Πληροφορήθηκα από τα τοπικά ΜΜΕ ότι ο Δήμος μας προτίθεται να ανεγείρει νέο μνημείο στη θέση που αυτοκτόνησε ο ποιητής Κ. Καρυωτάκης στο Βαθύ, σε συνεννόηση με τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας.
Στη θέση αυτή βέβαια υπάρχει απέριττη στήλη που τοποθέτησε τη δεκαετία του ’60 η Περιηγητική Λέσχη Πρέβεζας, για να θυμίζει το γεγονός, για την οποία ποτέ η σημερινή Δημοτική Αρχή, καθώς και οι προηγούμενες των τελευταίων ετών, δεν έδειξε το ελάχιστο ενδιαφέρον να την καθαρίσει, αναβαθμίσει και αναδείξει.
Για χρόνια το έκανε ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Πρέβεζα» και αρκετοί συμπολίτες μας από πραγματικό σεβασμό στην ιστορία του χώρου, αλλά και για την αξιοπρέπεια της πόλης.
Επίσης στη μικρή γραφική πλατεία, δίπλα στο σπίτι που έζησε ο ποιητής, υπάρχει και η προτομή του, που τα τελευταία χρόνια ασφυκτιά ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα, με τα αποτσίγαρα «θυμιατό» στο χωμάτινο κομμάτι του μνημείου και ούτε ένα λουλούδι συντροφιά στη μοναξιά του. Και τη Δημοτική αρχή και εδώ απούσα, για να μην διαψεύσει τα λόγια του ποιητή «θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δρόμοι».
Κύριοι των θεμάτων Πολιτισμού του Δήμου μας, όπως και αν τον αντιλαμβάνεσθε αυτόν τον πολιτισμό, δεν νομίζετε ότι τα κεφάλαιο Καρυωτάκη έχει φτάσει στα όρια της εξάντλησής του και οι τιμές που αποδόθηκαν από την πόλη στον ποιητή είναι και αρκετές και ουσιαστικές και μήπως πρέπει να στρέψετε το βλέμμα σας και σε άλλες θετικές «εστίες» της τοπικής μας ιστορίας και του πολιτισμού μας;
Κύριε Δήμαρχε, στα εισερχόμενα έγγραφα του Δήμου που ηγείσθε, υπάρχει από την αρχή της θητείας σας (το είχε και η προηγούμενη Δημοτική Αρχή) έγγραφο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Πρέβεζα» που σας προτείνει την ανέγερση ενός λιτού και σεμνού μνημείου με τα ονόματα των συμπολιτών μας (ογδόντα δύο [82] στον αριθμό) που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των ανηλεών βομβαρδισμών της πόλης μας στο πόλεμο του 1940 αλλά και εκείνων που έχασαν τη ζωή τους από αιτίες του πολέμου κατά τη διάρκεια της κατοχής.
Το έγγραφο αυτό σας το κάναμε γνωστό άλλες δύο φορές πριν μας πείτε, μέσω των εκπροσώπων σας του πολιτισμού, ότι το στείλατε στην επιτροπή διαβούλευσης (!!!!), που πρέπει να απέχει έτη φωτός από το Δημαρχείο για να μην έχει φτάσει ακόμη στον προορισμό του.
Για τη γενναιότητα, την αυταπάρνηση, αλλά και τη θυσία αυτή των συμπολιτών μας, το Ελληνικό Κράτος τίμησε την πόλη μας, απ’ ότι γνωρίζω τη μοναδική ελληνική πόλη, με το μετάλλιο του Πολεμικού Σταυρού που, πιστεύω να το έχετε δει, κοσμεί το Δημαρχιακό σας γραφείο και πρέπει να είναι το πιο πολύτιμο κομμάτι του.
Σαν απλός πολίτης, σας προτρέπω, να ανατρέξετε στα εισερχόμενα, να ανασύρετε το σχετικό έγγραφο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Πρέβεζα», να συσκεφθείτε με τους «ανθρώπους σας» του πολιτισμού και της ιστορίας του τόπου και εάν, λέω εάν, αποφασίσετε να αλλάξετε την αρχική σας απόφαση για άλλο ένα μνημείο τον Καρυωτάκη και δώσετε προτεραιότητα στο μνημείο ΠΕΣΟΝΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ μας, είμαι σίγουρος ότι κατά τη διάρκεια των αποκαλυπτηρίων του, αυτά τα ΑΦΑΝΗ ονόματα, τα χαραγμένα στο κρύο λευκό μάρμαρο, θα σας φέρουν σε επαφή με αρχές και αξίες που έχουν γίνει δυσεύρετες στους καιρούς μας, όχι τόσο στην αναφορά τους (αυτό το κάνετε και εσείς σε όλες τις εκδηλώσεις που παρευρίσκεσθε), αλλά κυρίως στην εφαρμογή τους.
Και επιπλέον, εάν ήταν δυνατόν να επικοινωνούσε μαζί σας ο αυτόχειρας ποιητής, είμαι πεπεισμένος ότι θα επικροτούσε την ενέργειά σας να τιμήσετε, πριν από το τρίτο μνημείο γι’ αυτόν, ογδόντα δύο Έλληνες που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα.
Σκεφθείτε το, είναι νοητικά απλό και πρέπον και ίσως γι’ αυτό είναι και λίγο δύσκολο.
Κώστας Λογοθέτης».
