του Τσαϊτάνια Ταμάν
κοινωνικοπολιτική ταινία από την Ινδία παραγωγής 2014
διάρκεια 116'
Οι δύο νικητές που κερδίζουν από μία μονή πρόσκληση είναι η Αναστασία Μ. και ο Στέφανος Π.
Αναχρονιστικοί νόμοι, αστυνομική αυθαιρεσία, διοικητική γραφειοκρατία και μια έντονη ταξική ανισότητα που εκτείνεται μέχρι και τη γλώσσα (ή διάλεκτο) συνεννόησης: μια σαρκαστικά διεισδυτική και κινηματογραφικά ευρηματική ματιά στη σύγχρονη Ινδία, από έναν πρωτοεμφανιζόμενο σκηνοθέτη που σάρωσε τα βραβεία στα διεθνή φεστιβάλ (Βενετία, Μπουένος Άιρες, Μουμπάι, Βιένη, Σιγκαπούρη).
Ένας ηλικιωμένος τραγουδιστής κατηγορείται ότι με ένα επαναστατικό τραγούδι του οδήγησε στην αυτοκτονία έναν εργάτη. Ο πρωτοεμφανιζόμενος ινδός σκηνοθέτης Τσαϊτάνια Ταμάν μάς μεταφέρει στην αίθουσα του δικαστηρίου, όπου εκδικάζεται η υπόθεσή του, κι εμείς παρακολουθούμε την πορεία της, μέσα από τις τακτικές συναντήσεις του νεαρού δικηγόρου, της εισαγγελέως και του δικαστή.
Το έργο αποτελεί μια ολοκληρωμένη, διακριτικά ειρωνική αναπαράσταση της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας της σύγχρονης Ινδίας. Ανάμεσα στις σκηνές της δίκης παρεμβάλλονται σκηνές από την καθημερινότητα των τριών αυτών βασικών χαρακτήρων, όπου σταδιακά αναπτύσσονται, καθώς εμείς παρακολουθούμε την κοινωνική πραγματικότητα που ο καθένας βιώνει και αναγνωρίζουμε τα κίνητρα που οδηγούν στον τρόπο που μεταξύ τους συναλλάσσονται εντός του δικαστηρίου.
Η σεναριακή προσέγγιση που ακολουθεί ο Ταμάν είναι ιδιαίτερα εύστοχη, καθώς μέσα από τη δραματουργία προκύπτει πλήθος θεματολογικών προεκτάσεων, τις οποίες θίγει και πραγματεύεται με άρτιο τρόπο. Οι νόμοι που έχουν ξεμείνει από το παρελθόν και δεν έχουν θέση στην κοινωνία του σήμερα, ο θρησκευτικός φανατισμός και μη κοινωνικά αποδεκτή απόρριψή του, η ελευθερία της έκφρασης, οι ταξικές ανισότητες είναι θεματικές που διερευνώνται στο πλαίσιο της ινδικής κοινωνίας μέσα από τις εικόνες της καθημερινής ζωής που ο Ταμάν με απόλυτη σκηνοθετική απλότητα και ρεαλισμό σκιαγραφεί.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ενώ ο σαρκασμός είναι έντονος και καταγγελτικός, δε γίνεται ποτέ στομφώδης. Οι τόνοι είναι πάντα ήπιοι, μα το έργο παραμένει σε κάθε περίπτωση συναρπαστικό μέσα στη λιτότητα και τον τρόπο που διαχειρίζεται τους χαρακτήρες του. Είναι ένα ιδιαίτερο και απόλυτα επιτυχημένο δείγμα κοινωνικού κινηματογράφου με βραβεία σε πολλά διεθνή φεστιβάλ.
