Την Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου θα προβληθεί η ταινία Δολοφονικά αμαξίδια.
ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ
Οι δύο νικητές που κερδίζουν από μια μονή πρόσκληση είναι η Νατάσα Λ. και ο Βασίλης Ε.
Δύο νεαροί με έντονα κινητικά προβλήματα γίνονται φίλοι με έναν ανάπηρο πρώην πυροσβέστη, ο οποίος έχει μόλις βγει από τη φυλακή και δουλεύει για έναν Σέρβο έμπορο ναρκωτικών. Χρυσός Αλέξανδρος και βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για ένα ανορθόδοξο όσο και δυναμικό γκανγκστερικό θρίλερ, που είναι ταυτόχρονα ένα ευαίσθητο δράμα και μια συγκινητική ιστορία ενηλικίωσης.
Μετά τα πρόσφατα «Λευκός Θεός» και «Ο Γιος του Σαούλ», ακόμη ένα πρωτότυπο δράμα νεαρού σκηνοθέτη πιστοποιεί το σφρίγος του σύγχρονου ουγγρικού σινεμά. Η δεύτερη ταινία του Ατίλα Τιλ, ο οποίος έκανε ντεμπούτο με την κοινωνική δραμεντί «Panic» (2008), ξεκινάει από μια απόλυτα ριψοκίνδυνη ιδέα που φλερτάρει με τη μελοδραματική εκμετάλλευση. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, καθηλωμένοι σε αναπηρικό καροτσάκι, κάτι που όμως δεν τους εμποδίζει να συγκροτήσουν μια ανορθόδοξη, αλλά αποτελεσματική ομάδα εκτελεστών! Αρχηγός τους ο Ρουπάζοφ, ένας κακόθυμος, κυνικός πρώην πυροσβέστης που μόλις αποφυλακίζεται αναλαμβάνει δουλειές για τον Ράντος, έναν Σέρβο έμπορο ναρκωτικών.
Στην πρώτη εξ αυτών, η οποία καταλήγει στη δολοφονία τεσσάρων μελών μιας αντίπαλης συμμορίας, χρησιμοποιεί για βοηθούς δύο αθώους νεαρούς τροφίμους κέντρου αποκατάστασης. Τον Ζόλι, ο οποίος λόγω σοβαρών προβλημάτων στη σπονδυλική στήλη είναι καθηλωμένος σε καροτσάκι, και τον Μπάρμπα, ασθενή με μέτριας έντασης εγκεφαλική παράλυση, δυσκολία στην κίνηση και το παράξενο χόμπι να ψεκάζει αποσμητικό πάνω από τα ρούχα του όταν είναι αγχωμένος. Την πρώτη αποστολή διαδέχεται άλλη μία, η δολοφονία ενός «βρόμικου» μεγαλοδικηγόρου, αλλά η παρουσία των δύο νεαρών ενοχλεί τον Ράντος, ο οποίος επιβάλλει στον Ρουπάζοφ να τους ξεφορτωθεί... μια και καλή.
Ο αυθεντικός τίτλος του φιλμ, κάτι σαν «Από το Βάθος της Καρδιάς μου», αποδίδει πολύ καλύτερα τις προθέσεις του Τιλ από το αγγλόφωνο «Φόνοι Επί Τροχών». Διότι, ενώ όλα όσα παρακολουθούμε περιγράφονται με αμεσότητα και νεύρο, μερικές σεκάνς δε είναι ιδιαίτερα αγωνιώδεις, το σκηνοθετικό βλέμμα είναι από τη μία ειρωνικό, με διάθεση έντονου μαύρου χιούμορ και από την άλλη τρυφερό και ειλικρινά ευαίσθητο στις κωμικοτραγικές περιπέτειες των τριών ηρώων. Ηρώων που πλημμυρίζουν οργή, απόγνωση αλλά κι ένα συγκινητικό πνεύμα αλληλοκατανόησης που φτάνει να γίνει μάθημα ζωής. Όπως και ο τρόπος με τον ο οποίο ο Τιλ προσεγγίζει τους τρεις «ελλειμματικούς» πρωταγωνιστές. σκηνοθετικά κοιτάζοντας τα πάντα από το ύψος του βλέμματός τους, το οποίο γίνεται και το «φυσιολογικό» βλέμμα της ταινίας, ενώ σεναριακά τους μετατρέπει έξυπνα σε ένα είδος υπερηρώων (η ιδέα και η αφηγηματική χρήση του κόμικς είναι αριστουργηματική).
Και όλα αυτά με μια αφοπλιστική αίσθηση ρεαλισμού, την οποία ενισχύει η ερμηνευτική παρουσία του έμπειρου Ζάμπολκς Θούροζι («Λευκός Θεός»), του νεαρού αθλητή με ειδικές ανάγκες Ζόλταν Φενιβέσι και του ηθοποιού, δραματουργού και ποιητή Άνταμ Φέκετε, ο οποίος μοιράζεται τα προβλήματα υγείας του ήρωά του Μπάρμπα. Δικαίως οι τρεις τους μοιράστηκαν το βραβείο ερμηνείας στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπου η ταινία απέσπασε και τον Χρυσό Αλέξανδρο.
Ουγγαρία. 2016. Διάρκεια: 105΄.
ΠΗΓΗ: ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ
