Οι δύο νικητές που κέρδισαν 2 μονές προσκλήσεις είναι η Αναστασία Λ. και η Ηρώ Κ.

To Manchester by the sea, είναι η νέα ταινία του Kenneth Lonergan (You Can Count on Me, Margaret), σεναριογράφου αρκετών γνωστών επιτυχιών όπως τα Analyze This και Gangs of New York. Πρόκειται για μία συμπαραγωγή του Amazon, που αγόρασε την ταινία για ένα τεράστιο ποσό στο Φεστιβάλ του Sundance.

Μεγάλος βραχνάς το παρελθόν και εξίσου μακρύ το μονοπάτι προς τη λύτρωση από αυτό. Κανείς δε μπορεί να διαφωνήσει πως στην Τέχνη το αίσθημα της Κάθαρσης είναι σχεδόν συμπορευόμενο με αυτήν από τα γεννοφάσκια της και πως, όταν μιλάμε περί δράματος ειδικά, χρειάζεται έναν ντελικάτο χειρισμό προκειμένου να κρατηθεί μια ισορροπία και να μην εκφυλιστεί μια τόσο ιερή έννοια. Ουκ ολίγες ταινίες μας έχουν παρουσιάσει ιστορίες για ανθρώπους που ζουν στη σκιά του παρελθόντος τους στα πλαίσια ενός θλιμμένου παρόντος, άλλες επιτυχημένα κι άλλες όχι και τόσο.

Ευτυχώς, το Μια Πόλη Δίπλα Στη Θάλασσα ανήκει στα επιτυχημένα εγχειρήματα, τόσο από αισθητικής, όσο και από σεναριακής απόψεως.

Στην ταινία αυτή θα συναντήσουμε έναν κεντρικό πρωταγωνιστή αποστασιοποιημένο, με τον οποίο καλούμαστε μέχρι το τέλος της ταινίας να ταυτιστούμε σε συναισθηματικό επίπεδο. Το τι έχει κάνει και το γιατί συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεται, μας δίνεται μέσω μιας σειράς πολύ σωστά τοποθετημένων flashback που, όχι μόνο σπάνε τη γραμμικότητα της ταινίας, αλλά αναζωπυρώνουν και το ενδιαφέρον του θεατή σε σχέση με τα επί της οθόνης τεκταινόμενα. Βλέπουμε πως κάνείς δεν είναι τέλειος και πως κάτι πάντα κρύβεται πίσω από τις πιο ιδιαίτερες των περιστάσεων. Τα πανέμορφα τοπία που απεικονίζουν με σχεδόν εξπρεσιονιστικό τρόπο τη μελαγχολία του ψυχισμού των δύο πρωταγωνιστών, δεν κουράζουν ούτε το μάτι, ούτε και το νου. Δίνουν χώρο και χρόνο στην ταινία να αναπνεύσει και να εμφυσήσει με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο τα όσα έχει να πει στο κοινό της.

Σεναριακά, όσες φορές τείνει να καταλήξει στο μελόδραμα, χαλιναγωγείται και επιστρέφει στο ρεαλισμό. Μας δίνει υπέροχα μια αναπτυσσόμενη εγκάρδια σχέση μεταξύ θείου και ανιψιού που ο καθένας καλείται να ωριμάσει και να αφήσει τις πληγές του να επουλωθούν. Χωρίς περίπλοκα ζητήματα, άνευ υπερβολών που θα μπορούσαν να τη χαρακτηρίσουν ως ένα τυπικό δράμα, διανθισμένο κατά τόπους με χιούμορ, αποτελεί ένα πρότυπο δείγμα γραφής που, παρά τη μεγάλη διάρκεια την οποία χρειάζεται για να αποδοθεί φιλμικά (130 λεπτά είναι αυτά), δεν κουράζει.

Αξίζει, επιπλέον, να σημειωθεί η εξαιρετική χημεία των πρωταγωνιστών Casey Affleck και Lucas Hedges. Οσκαρικών προδιαγραφών αμφότεροι, κάνουν τους χαρακτήρες τους απόλυτα πιστευτούς και αντιλαμβάνονται το βάθος τους, χωρίς να καταφεύγουν σε υπερβολές. Δύο εκπληκτικές ερμηνείες, άρτια δεμένες η μια με την άλλη.

Δίχως δεύτερη σκέψη, μια από τις ταινίες που θα απασχολήσει -και φυσικά αφορά- αρκετό κόσμο με το άρτια συνεκτικό δράμα που προσφέρει.

Μη σας τρομάζει η μεγάλη διάρκεια, τα πάντα έχουν τη σημασία τους στο γενικότερο σύνολο και οι δύο ώρες θα περάσουν πριν το καταλάβετε.

ΠΗΓΗ: CINEFREAKS.GR