1. Καταγγέλλουμε την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία ουσιαστικά ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ τα ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑ, που ιδρύθηκαν το 1914 και σήμερα διέπονται από το Ν.2081/92, αφού πλέον είναι αδύνατη η συνέχιση της λειτουργίας τους χωρίς θεσμοθετημένους οικονομικούς πόρους. Μια τεράστια συμβολή ενός θεσμού στην υπηρεσία της Εθνικής Οικονομίας και των επιχειρήσεων παύει να υφίσταται.
2.- Εκφράζουμε την απορία μας για την επιπολαιότητα λήψης της απόφασης αυτής της Πολιτείας να καταργήσει την υποχρεωτικότητα της εγγραφής, όταν το κάθε μέλος Επιμελητηρίου επιβαρύνεται ετησίως με ένα τέλος 50 περίπου ευρώ (κατά την συντριπτική τους πλειοψηφία, ενώ μόνο οι ανώνυμες εταιρείες και οι τράπεζες καταβάλλουν υψηλότερο αλλά οπωσδήποτε ανεκτό τέλος), γεγονός που δεν αλλοιώνει τον βασικό οικονομικό προγραμματισμό της επιχείρησης, ούτε και είναι δυσβάστακτο οικονομικό βάρος, σε σύγκριση με το άλλο αυθαίρετο οικονομικό βάρος κατά της επιχειρηματικής τάξης, δηλαδή το ειδικό τέλος επιτηδεύματος των 650 έως 1.000 ευρώ ετησίως, το οποίο επιβάλλεται ισοπεδωτικά σε βάρος κάθε επιχειρηματικού φορέα και άσχετα από την οικονομική του κατάσταση εν μέσω τόσων δεινών από την παγκόσμια και ελληνική οικονομική κρίση.
3.- Η αυθαίρετη και αδικαιολόγητη κατάργηση της υποχρεωτικής εγγραφής στα Εμπορικά Επιμελητήρια εγείρει, παράλληλα, ζήτημα συνταγματικότητας της Πράξης αυτής, την στιγμή κατά την οποία τα άλλα Επιμελητήρια ή οι άλλοι Σύλλογοι, που έχουν δημιουργηθεί ως Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και λειτουργούν ως Επιμελητήρια, εξακολουθούν νομοθετικά να διέπονται από το καθεστώς της υποχρεωτικής εγγραφής των μελών τους σ’ αυτά. Ο αποχωρισμός μόνο των Εμπορικών Επιμελητηρίων από το καθεστώς της υποχρεωτικής εγγραφής των μελών παραβιάζει αρχές ισότητας και αναλογικότητας και κρίνεται ως αντισυνταγματική η εν λόγω ρύθμιση στο σύνολό της.
4.- Το καθεστώς της υποχρεωτικής εγγραφής των μελών στα Εμπορικά Επιμελητήρια, που ισχύει από ετών σε πολλές χώρες της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου, έχει κριθεί ως νόμιμο και δίκαιο, δεδομένου ότι έχει καθαρά ανταποδοτικό χαρακτήρα, υπό την έννοια της συνεχούς διαθεσιμότητας των επιμελητηριακών υπηρεσιών προς τα μέλη του και της παροχής σ’ αυτά κάθε υπηρεσίας που αποσκοπεί στην προστασία και στην διασφάλιση των συμφερόντων αυτών. Με την έννοια αυτή μάλιστα, κάθε πολίτης καταβάλλει φόρους προς την Πολιτεία, αφού αύτη είναι υποχρεωμένη να έχει σε διαθεσιμότητα προς τους πολίτες της τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης και άλλου κοινωνικού χαρακτήρα υπηρεσίες, άσχετα από το γεγονός ότι των υπηρεσιών αυτών δεν απολαμβάνουν άμεσα όλοι οι πολίτες της χώρας αλλά, μόνον οι ενδιαφερόμενοι.
5.- Γίνεται ακατόρθωτη η άσκηση από τα Επιμελητήρια των αρμοδιοτήτων τους, όπως η τήρηση του Γενικού Εμπορικού Μητρώου, η έκδοση των πιστοποιητικών μεταβολών των επιχειρήσεων, η αδειοδότηση των επιχειρήσεων, η Υπηρεσία μιας Στάσης, κ.α., με αποτέλεσμα τις υπηρεσίες αυτές στο τέλος θα κληθεί να τις επωμισθεί αναγκαστικά το κράτος. Αυτό θα έχει ως συνέπεια την αύξηση των δαπανών για το Δημόσιο, αλλά και για τις επιχειρήσεις που θα υποχρεούνται να εξυπηρετηθούν.
6.- Οι θέσεις εργασίας του υπηρετούντος προσωπικού καθίστανται επισφαλείς και δεν αποκλείεται να πολλαπλασιαστεί ο αριθμός των ανέργων, καίτοι στα επιμελητήρια όλης της χώρας δεν απασχολούνται περισσότεροι από 700 υπάλληλοι.
7.- Φορείς, όπως η Κ.Ε.Ε.Ε., η Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε., η Ε.Σ.Ε.Ε. και συνδικαλιστικές Οργανώσεις, που στηρίζονται οικονομικά από τα Επιμελητήρια, οδηγούνται σε σταδιακή αποσύνθεση και υποβάθμιση.
8.- Καταγγέλλουμε όλους αυτούς, εγχώριους και μη, που απεργάζονται τον αφανισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μέσω της αποδιοργάνωσης των φορέων υπεράσπισης τους, όπως είναι τα Επιμελητήρια.
9. Καλούμε την Κ.Ε.Ε., από κοινού με το σύνολο των Επιμελητηρίων της χώρας, για κοινή στάση και εξέταση όλων των αναγκαίων ενεργειών, προκειμένου να επιτευχθεί η κατάργηση της Πράξης αυτής.
10. Στηρίζουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις των στελεχών μας, καθώς στοχεύουν σε κοινές διεκδικήσεις, προς όφελος της επιχειρηματικής κοινότητας.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος
Ιωάννης Α.Γιαμάς
