Ο Δήμος της πόλης μας, αγνόησε το έγγραφο του γενικού γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας, το οποίο του ζητούσε να δώσει τα στοιχεία και δεν απέστειλε σχετικές στατιστικές.

Οι λόγοι προφανείς, καθώς πανελλαδικά είχε τεθεί μέγα ζήτημα σεβασμού των αθώων παιδικών ψυχών και βέβαια των γονέων τους.

Ερωτηματικά ωστόσο προκαλεί η στάση τόσο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Ηπείρου-Κεντρικής Μακεδονίας, όσο και του Υπουργείου Εσωτερικών. Ας διευκρινίσουμε όμως γιατί ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο.

Παρόλο που ο ίδιος ο Υπουργός, Ευριπίδης Στυλιανίδης με δηλώσεις του στα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας, είχε ξεκαθαρίσει πως πρόκειται για μια διαδικασία που συχνά συνηθίζεται και ότι οι Δήμοι είναι υποχρεωμένοι να κρατούν τέτοια στοιχεία, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Για ποιο λόγο το έγγραφο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης προς το Δήμο Πρέβεζας, αναφέρει: «Παρακαλούμε για την άμεση αποστολή των στοιχείων που ζητούνται, προκειμένου να ενημερώσουμε ΑΜΕΣΑ το Υπουργείο»; Προς τι η βιασύνη;

Για ποιο λόγο το έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών προς την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, έχει επάνω του την ένδειξη: «Εξαιρετικά Επείγον». Προς τι η βιασύνη;

Παράλληλα, να τονίσουμε πως σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, οι Δήμοι σε καμία περίπτωση δεν υποχρεώνονται να κρατούν στατιστικές για το πόσοι είναι αλλοδαποί και πόσοι ημεδαποί. Ονόματα, διευθύνσεις και λοιπά στοιχεία έχουν στην διάθεσή τους, αλλά όχι με βάση την εθνικότητα. Έτσι, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους.

Το www.atpreveza.gr επικοινώνησε με τον Δήμαρχο Πρέβεζας κ. Χρήστο Μπαϊλη, για να μας εξηγήσει για ποιους λόγους ο Δήμος Πρέβεζας «βάδισε» στα... χνάρια της Ιεράπετρας και ο κ. Μπαϊλης μας δήλωσε: «Ο Δήμος Πρέβεζας είναι ένας Δήμος που σέβεται κάθε ανθρώπινη ψυχή που τυγχάνει να βρίσκεται στο Δήμο μας, ανεξαρτήτου χρώματος, οικονομικής κατάστασης ή θρησκείας. Το έχουμε αποδείξει πιστεύω αυτό.

Θεωρούμε πως πρέπει ο κάθε άνθρωπος να έχει το σεβασμό που του αξίζει, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για παιδικές αθώες ψυχές. Είχαμε κι εμείς μετανάστες σε ξένες χώρες και ξέρουμε πολύ καλά, τι σημαίνει να σε σέβονται σε ένα ξένο μέρος. Θεωρώ πως έγινε το αυτονόητο. Μιλάμε άλλωστε για μικρά παιδιά και ολοι πιστεύω έχουμε μια ιδιαίτερη ευαισθησία, όταν πρόκειται για αυτά».