«Όλα μέλι γάλα για τις βιομηχανίες γάλακτος…

φαρμάκι για τους αγελαδοτρόφους

Τρίβουν τα χέρια τους οι μεγάλες εγχώριες βιομηχανίες γάλακτος, καθώς με τις ρυθμίσεις που προωθούνται για το γάλα θα κάνουν και αυτές «την κρίση ευκαιρία», ενισχύοντας την οικονομική τους θέση. Όλα αυτά μέσα από την καταστροφή χιλιάδων αγελαδοτρόφων και μιας σειράς συναφών επαγγελμάτων, μέσα από την εκτίναξη στα ύψη της τιμής και την υποβάθμιση της ποιότητας, ενός ακόμα βασικού διατροφικού προϊόντος, ως συνέπεια της μονοπώλησης της παραγωγής του. Από αυτή τη σκοπιά οι ρυθμίσεις αυτές επιβάλλονται πρώτα και κύρια από τις ντόπιες και ξένες βιομηχανίες γάλακτος, που στο έδαφος της κρίσης και με την αμέριστη βοήθεια της κυβερνητικής συμμορίας και της ΕΕ, βλέπουν πως πράγματα που πάλευαν να επιβάλουν επί χρόνια μπορούν να γίνουν πλέον πραγματικότητα.

Το έργο είναι προετοιμασμένο και ξαναπαιγμένο πολλές φορές. Το ίδιο έργο εξάλλου ζήσαμε με τη ζάχαρη και το κλείσιμο του εργοστασίου της Λάρισας. Μιας βιομηχανίας εξαιρετικά κερδοφόρας , που έδινε τη δυνατότητα τόσο για επάρκεια σε εθνικό επίπεδο, όσο και για μια σειρά εξαγωγών, που οι κατευθύνσεις της ΕΕ και του ντόπιου πολιτικού προσωπικού μεθοδικά υπονόμευσαν προκειμένου να προσανατολίσουν την παραγωγή στα κανάλια που επιθυμούσαν. Τώρα διαγράφεται κρυστάλλινα γιατί έπρεπε να καταστραφεί η συνεταιριστική κτηνοτροφία, να πουληθεί η Δωδώνη στην Ήπειρο και να ξεπουληθεί η «Αγροτική» και η περιουσία της. Πολύ απλά γιατί άνοιγε το δρόμο από τη μία για την καταστροφή των φτωχών αγροτοκτηνοτρόφων και ταυτόχρονα έδινε προίκα σε πολλούς επίδοξους «γαμπρούς» τον θησαυρό της «Αγροτικής», των συνεταιρισμών της και των εργοστασίων της.

Αυτό που ζούμε αυτή τη στιγμή με τις ρυθμίσεις για το γάλα, δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω, από την αναδιάρθρωση όλου του παραγωγικού ιστού για τις ανάγκες της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Στο πλαίσιο αυτό δεν ενδιαφέρει τα κυβερνητικά επιτελεία και την ΕΕ το πώς θα καλυφτούν οι διατροφικές ανάγκες του λαού, αλλά ενδιαφέρονται για το πώς θα καταστραφεί κοινωνικά μια σειρά μικρών και μεσαίων κτηνοτρόφων και αγροτών, για να δημιουργηθεί στο έδαφος της καταστροφής τους ένα νέο πεδίο κερδοφορίας για τις ισχυρές μερίδες του κεφαλαίου.

Το ζήτημα του γάλακτος, όπως και όλης της παραγωγής, δεν είναι ζήτημα διαπραγμάτευσης με κανένα βιομήχανο, υπουργό, ή απεσταλμένο των Βρυξελών. Είναι ζήτημα αγώνα για τη διασφάλιση των όρων αξιοπρεπούς διαβίωσης της κοινωνικής πλειοψηφίας, στο πεδίο τόσο της εργασίας, όσο και της διατροφής. Όλοι όσοι αμφισβητούν αυτό το δικαίωμα πρέπει να ηττηθούν από τον αγωνιζόμενο λαό».