«Ζούμε στα χρόνια των μνημονίων και της εφαρμογής του μοντέλου του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στη χώρα μας, μια πρωτοφανή, για εποχή ειρήνης, ανθρωπιστική κρίση με εκατομμύρια ανθρώπους άνεργους ή επισφαλώς εργαζόμενους, με τρία εκατομμύρια ανασφάλιστους και εκατομμύρια νοικοκυριά να ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, χωρίς τροφή, ρεύμα, θέρμανση, νοικοκυριά υπερχρεωμένα που κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να μείνουν χωρίς στέγη. Στις σχέσεις των ανθρώπων κυριάρχησε για χρόνια ο άκρατος ατομικισμός και ο κοινωνικός αυτοματισμός, ο πόλεμος μιας κοινωνικής ομάδας απέναντι στην άλλη, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός που έστρωσαν το δρόμο στο φασισμό.
Μέσα σε αυτή την απαισιόδοξη κατάσταση ξεπροβάλλει και μια άλλη Ελλάδα, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης των πολιτών, που λειτούργησε σαν ασπίδα προστασίας απέναντι στην καταστροφή της ζωής των ανθρώπων και σαν συνεκτικός κρίκος, που ενώνει και κινητοποιεί τους ανθρώπους, που στην συντριπτική πλειοψηφία δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν.
Εκατοντάδες δομές κοινωνικής αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης των πολιτών δημιουργήθηκαν σε όλη τη χώρα (κοινωνικά ιατρεία & φαρμακεία, κοινωνικά φροντιστήρια & ωδεία, κοινωνικά παντοπωλεία, συλλογικές κουζίνες, κινήματα για επανασύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος, για την προστασία από τους πλειστηριασμούς των κατοικιών, κίνημα χωρίς μεσάζοντες).
Δομές που σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν να υποκαταστήσουν το κοινωνικό κράτος που διαλύεται, δε δίνουν συγχωροχάρτι στο σύστημα από την πλευρά μιας «αριστερής φιλανθρωπίας», αλλά αυτοοργανώνουν τις αντιστάσεις και την επιβίωση των ανθρώπων προσπαθώντας να εμφυσήσουν αρχές όπως: η αξιοπρέπεια και η ενεργητική συμμετοχή των ανθρώπων που πλήττονται σε αντιπαράθεση με την παθητική αποδοχή της φιλανθρωπίας, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη και όχι οι ατομικές λύσεις και ο κοινωνικός κανιβαλισμός στην αντιμετώπιση των συνεπειών αυτής της πολιτικής, ο σεβασμός σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη και η πάλη ενάντια στο ρατσισμό και στο φασισμό. Δομές που φέρουν τις καλύτερες παραδόσεις του παρελθόντος (Εθνική Αλληλεγγύη & ΕΑΜ στα χρόνια της κατοχής) και δημιουργούν προπλάσματα μορφών μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης του μέλλοντος.
Στην Πρέβεζα υπήρξαν πρωτοβουλίες παρόμοιες: για τα χαράτσια, για να μην κόβεται το ρεύμα, για ένα μπουκάλι λάδι για κάθε άνεργο, μαθήματα αλληλεγγύης από καθηγητές της τοπικής ΕΛΜΕ. Η πιο οργανωμένη και σταθερή παρέμβαση είναι το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Πρέβεζας, που λειτουργεί από το 2011, το 2ο που λειτούργησε στην Ελλάδα και μετράει πάνω από 1500 επισκέψεις, πολλές παρεμβάσεις και εκδηλώσεις και δραστηριοποιούνται γύρω στους 100 εθελοντές.
Η δημοτική αρχή απέναντι στα οξυμένα κοινωνικά προβλήματα και την ανθρωπιστική κρίση, που τα σημάδια της είναι εμφανέστατα και στην πόλη και στα χωριά του Δήμου Πρέβεζας μένει απαθής και πειθήνιος εκτελεστής της πολιτικής των μνημονίων στο Δήμο μας, που στόχο έχει τη διάλυση και την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών του Δήμου.
Παιδικοί σταθμοί χωρίς επαρκές φαγητό, προσωπικό και παιδαγωγικό υλικό, παρόλο που οι γονείς πληρώνουν τροφεία. Οι ηλικιωμένοι χωρίς γιατρό στο ΚΑΠΗ και με το βοήθεια στο σπίτι να υπολειτουργεί.
Η στάση τους δε για την δομές αλληλεγγύης είναι:
- Ενταγμένη στο πλαίσιο της φιλανθρωπίας και του πελατειακού κράτους. Μερικοί, εντελώς ανενδοίαστα, έφτασαν να μοιράζουν μαζί με τα τρόφιμα και κουπόνια για τρόφιμα που δικαιούνται κάποιοι άνθρωποι, από το κοινωνικό παντοπωλείο, το προεκλογικό τους υλικό και κάρτες υποψηφίων. Οργιάζει το ρουσφέτι για δουλειές μετεκλογικά, πατώντας πάνω στην τεράστια ανάγκη των ανθρώπων για εργασία και επιβίωση -όπου δυστυχώς σε αυτό το όργιο υποσχεσιολογίας, φαίνεται να τους ακολουθούν και οι παλιότεροι διοικούντες τον δήμο, στη δίψα τους να ξαναπάρουν τη διοίκηση, λες και κάποιοι έχουν δικαίωμα για ισόβια αξιώματα σε αυτήν την πόλη, παρά τα απογοητευτικά αποτελέσματα που έφεραν.
-Καμιά υλική στήριξη, σε στέγη, υλικοτεχνική υποδομή στις δομές αλληλεγγύης, που έχουν δημιουργηθεί στην πόλη, παρά μόνο αν είναι δυνατόν, να εκμεταλλευτούν την αυτόνομη λειτουργία και δράση τους και να την εμφανίσουν σαν δική τους δράση.
Με την συμμετοχή μας στο ψηφοδέλτιο της Δημοτικής Ριζοσπαστικής Αλληλεγγύης, με υποψήφιο δήμαρχο τον Δημήτρη Βασιλείου, δεσμευόμαστε ότι θα παλέψουμε για ένα Δήμο που:
_Βάζει σαν πρώτη προτεραιότητα την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, με ενίσχυση των κοινωνικών του δομών, εκμεταλλευόμενος όλους τους υλικούς και ανθρώπινους πόρους και αντιπαλεύοντας την διάλυση του κοινωνικού κράτους, διεκδικώντας, παράλληλα, τους αναγκαίους πόρους από την κυβέρνηση. Πόροι μπορούν να βρεθούν από την αξιοποίηση ευρωπαϊκών προγραμμάτων, την καταπολέμηση της σπατάλης και της διαπλοκής, τον αναπροσανατολισμό των προτεραιοτήτων, τη στήριξη των γενικότερων αγώνων για μια οικονομία με κέντρο τις ανάγκες των ανθρώπων.
_Στήριξη με όλα τα μέσα των δομών αλληλεγγύης που λειτουργούν στο δήμο μας, σεβόμενοι απόλυτα την αυτονομία τους.
Κανείς άνθρωπος στο δήμο μας να μην μείνει χωρίς φαγητό, φάρμακα, γιατρό & νοσοκομείο.
Κανένα σπίτι να μην μείνει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και θέρμανση.
Κανένα σπίτι ανέργου να μην βγει στον πλειστηριασμό.
Εμείς τα εννοούμε και αγωνιζόμαστε, με την ενεργό συμμετοχή μας σε δομές κοινωνικής αλληλεγγύης, όλο αυτό το διάστημα και το ίδιο θα κάνουμε και στο μέλλον. Αυτά δεν είναι κούφια λόγια και κενές υποσχέσεις, είναι κατάθεση εμπειρίας, αγωνίας και γνώσης.
Αυτή την εμπειρία, αυτές τις προτεραιότητες θέλουμε να φέρουμε στο νέο δημοτικό συμβούλιο και να τις καταστήσουμε προτεραιότητες της δημοτικής πολιτικής. Αυτός είναι και ο λόγος συμμετοχής μας στις επερχόμενες εκλογές, με τη «Δημοτική Ριζοσπαστική Συνεργασία» και υποψήφιο δήμαρχο το Δημήτρη Βασιλείου, που και μέσα από το πρόγραμμα του συνδυασμού, αλλά και ο ίδιος προσωπικά, μας έπεισε ότι συμμερίζεται.
Γιώργος Βεΐτης Υποψήφιος στην Δημοτική Κοινότητα Πρέβεζας
Πέγκυ Κανελλοπούλου Υποψήφια δημοτική σύμβουλος Πρέβεζας
Καλλιόπη Μιχελάκου Υποψήφια δημοτική σύμβουλος Πρέβεζας».
