Τελευταία εφημερία. Στα επείγοντα ! Ισχυρίζεται ότι έχει επίμονο πονοκέφαλο και αποσύρεται στο δωμάτιο των ιατρών της Κλινικής. Έχει αναρροφήσει 20 mL ινσουλίνης ( θανατηφόρα δόση ) και ετοιμάζεται για μια οριστική bolus έγχυση στη φλέβα του. Πρώτα ο ιμάντας αιμοληψίας - μια γρήγορη περίδεση στο βραχίονα. Έπειτα η αναρρόφηση της ουσίας...

Μα η τελευταία - επιμελώς σχεδιασμένη - ιατρική του πράξη διακόπτεται από τη στιγμιαία είσοδο του ασθενή που παραθέριζε στο τρίτο κρεβάτι στο Θάλαμο 495. Ασθενής ψυχιατρικός φιλοξενούμενος από τους Παθολόγους. Μέσα στο παραλήρημά του έκανε διηγηματικές αναφορές σε μάχες , σε ιστορίες από το βουνό , στο Αντάρτικο. Κατά την επίμονη αναφορά του στον ηρωικό ελιγμό , ο Αντρέας υπέστη καθήλωση. Αυτό ήταν το όνομα του γιατρού που μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου άλλαξε οριστικά γνώμη. Άλλαξε φυσικά και την ουσία της σύριγγας αναρρόφησης. Στη θέση της υγρής ινσουλίνης , τοποθέτησε ένα εύφλεκτο υλικό με πρωτογενή συστατικά τα όνειρα , τις ιστορικές μνήμες , τον έρωτα , την παιδικότητα και την Επανάσταση. Στρέφοντας τη σύριγγα σε αντίθετη κατεύθυνση. Ενάντια στο Σύστημα αυτή τη φορά. Με ένα βέβαιο και σταθερό ελιγμό. Σαν αυτό του βουνού. Του βουνού των ηττημένων - Νικητών !

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΚΗΝΗ : Τα σπορτέξ του , που τον βόλευαν στις εφημερίες , ιρίδιζαν στο σκοτάδι. Έπρεπε να τα ξεφορτωθεί. Στη μεγάλη νύχτα του βουνού όφειλε να είναι αόρατος...