Περίεργο; Αντιφατικό; Όχι και τόσο για τον Έλληνα ψηφοφόρο. Βλέπετε, άλλο είναι το ερώτημα του τι θα ήθελα να γίνει και άλλο το αν θα κάνω αυτό που πρέπει για να γίνει αυτό πραγματικότητα.
Ας το εξηγήσω. Δεν θέλουμε αυτή την πολιτική που θα συνεχίσει νέες περικοπές, νέους φόρους, ύφεση και ανεργία. Κατανοητό. Αλλά θα πρέπει η όποια εναλλακτική πολιτική να πείσει ό,τι δεν θα έχει ακόμα χειρότερα αποτελέσματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα με ό,τι τον κατηγορούν, έχει πάρει μια σαφή θέση. Το πρόβλημα δε λύνεται χωρίς κούρεμα του χρέους, η διαπραγμάτευση θα είναι δύσκολη, η τρόικα θα πιέσει με κάθε δυνατό τρόπο και πρέπει να είμαστε έτοιμοι για σύγκρουση και θυσίες. Τι σύγκρουση; Μέχρι τέλους. Τι θυσίες; Όσες και ό,τι χρειαστεί.
Ο μέσος Έλληνας ψηφοφόρος δεν είναι έτοιμος όμως να δώσει καμία συγκατάθεση για καμία τέτοια σύγκρουση. Δεν είναι έτοιμος να απειληθεί ανοικτά με επιστροφή στη δραχμή, με έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και με ό,τι άλλο φανταζόμαστε όλοι ότι μπορεί να απειλούνται οι πολιτικοί μας πίσω από τις κλειστές πόρτες. Το θεωρεί χειρότερο από αυτό που περνάμε τώρα και φοβάται ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα καταφέρει να πετύχει τους στόχους της χωρίς ο ίδιος να ματώσει. Κάνει πως βαυκαλίζεται με την ιδέα ότι μια πιο σκληρή διαπραγμάτευση θα έπειθε την τρόικα απλά να μας χαρίσει το μισό χρέος, αλλά μέσα του αναγνωρίζει ότι αυτό δεν είναι παρά ελάχιστα πιθανό.
Ο Έλληνας ψηφοφόρος δεν θέλει λοιπόν να έρθει στο δίλημμα του τι να ψηφίσει. Το αντιμετώπισε το 2012 και αποφάσισε «μνημόνιο». Θέλει να αποφύγει να υποβάλει τον εαυτό του σε αυτή τη διαδικασία και προτιμά να εκτονώνεται χτυπώντας όλη μέρα με μανία το πληκτρολόγιο. Γι’ αυτό λέει ότι δεν του αρέσει η κυβέρνηση αλλά δε θέλει και εκλογές. Όχι γιατί δεν είναι σωστό να χρησιμοποιηθεί η ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας γι’ αυτό το σκοπό. Όχι για λόγους σεβασμού προς το Σύνταγμα. Και σίγουρα όχι γιατί αγωνιά για την επίτευξη κομματικής συναίνεσης για την επιλογή του νέου Προέδρου. Απλά φοβάται να αναλάβει την ευθύνη της ψήφου του.
Δεν ξέρω αν οι βουλευτές θα μας απαλλάξουν από αυτό το άγχος μεταφέροντας το πρόβλημα για μετά ενάμιση χρόνο. Ας γίνει όμως κατανοητό. Αργά ή γρήγορα, όποιο δρόμο κι αν πάρει η χώρα, θα έχει από κάτω την υπογραφή και τη σφραγίδα της ψήφου μας. Σε εκλογές και ίσως, επιτέλους, σε δημοψήφισμα. Θέλουμε δε θέλουμε σύντομα θα ζυγιάσουμε πάλι τους φόβους και τις δυνάμεις μας με τις ελπίδες και τo θυμό μας.
Δύσκολο πολίτευμα αυτή η δημοκρατία.
Email για σχόλα- παρατηρήσεις: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
