Μίζεροι. Μηδενιστές. Ακραίοι. Δυνάμεις της αδράνειας. Επικίνδυνοι για το κοινωνικό συμφέρον- το τελευταίο δεν ειπώθηκε ακόμη). Εχθροί της «ανάπτυξης» (αναμένεται).

Πρώτα ήταν ο βουλευτής Ιωαννίνων της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υφυπουργός Περιβάλλοντος, Σταύρος Καλογιάννης, ο οποίος μιλώντας στον τοπικό τηλεοπτικό σταθμό TV1, τον Απρίλιο του 2013, χαρακτήρισε «μίζερους» όσους/ες διαφωνούν με το σχέδιο της ΤΕΡΝΑ και της ΔΕΗ Ανανεώσιμες για εκτροπή των νερών του ποταμού Αώου από τη Βοβούσα προς το λεκανοπέδιο Ιωαννίνων.

Η μομφή αφορούσε ευθέως την Κίνηση Πολιτών για την προστασία του Αώου, μία από τοπικές οικολογικές κινήσεις που θέτουν δυναμικά στο δημόσιο διάλογο τα ζητήματα της κοινωνικής και δημοκρατικής διαχείρισης ενός δημόσιου φυσικού πόρου, όπως το νερό και της προστασίας του από την ιδιωτικοποίηση και την κερδοσκοπία.

ΠΡΩΤΑ ΗΤΑΝ «ΜΙΖΕΡΟΙ»

Ο Φορέας διαχείρισης του εθνικού πάρκου της βόρειας Πίνδου, οι Δήμοι Ζαγορίου και Κόνιτσας, το Τεχνικό Επιμελητήριο, η Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία, ο πρύτανης του πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Τρ. Αλμπάνης και άλλοι πανεπιστημιακοί, επιστημονικοί και κοινωνικοί φορείς, εκατοντάδες πολίτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό, συγκαταλέγονται επίσης στους, κατά τον πρώην υφυπουργό, μίζερους, αφού αρνούνται-όπως και η Κίνηση Πολιτών- να κατανοήσουν με ποιον τρόπο θα ευνοήσει το μοναδικό οικοσύστημα της Βάλια Κάλντα, μία δεύτερη εκτροπή-αρπαγή των νερών του Αώου από την κοίτη του, μόνο και μόνο για να γεμίσουν με ευρώ τα ταμεία της κοινοπραξίας κι όσων διαχειριστούν την παραγόμενη ενέργεια. Μία κριτική στις δηλώσεις του κ. Καλογιάννη άσκησε εκ μέρους της Κίνησης Πολιτών ο κ. Παύλος Κοντογιάννης.

…ΥΣΤΕΡΑ ΕΓΙΝΑΝ «ΑΚΡΑΙΟΙ»

Από την Παρασκευή, 27 Ιουνίου 2014 οι μομφές σε βάρος των κινήσεων πολιτών και τους φορείς που αντιστέκονται στην κερδώα αντίληψη και τη λεηλασία Φύσης και Κοινωνίας, εμπλουτίστηκαν.

Ο περιφερειάρχης Ηπείρου, Αλ. Καχριμάνης, σε συνέντευξη Τύπου την οποία παραχώρησε, αναφερόμενος σε ένα άλλο φαραωνικό έργο που σχεδιάζεται στην Ήπειρο, αυτό της μεταφοράς πόσιμου νερού από τις πηγές Αμαράντου στην Κόνιτσα προς το λεκανοπέδιο Ιωαννίνων (υπολογιζόμενο κόστος 106 εκ. ευρώ), δήλωσε: «Η συζήτηση εκτρέπεται από τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, στη σκοπιμότητα του έργου. Διαπιστώνουμε επίσης ότι εκείνοι που αντιδρούν στη μεταφορά νερού από τον Αώο, αντιδρούν και στην ενδεχόμενη μεταφορά νερού από τον Αμάραντο. Πρόκειται για τις δυνάμεις της αδράνειας που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε στον τόπο μας, να μη λυθούν προβλήματα χιλιάδων πολιτών. Θέλω να εκφράσω τη λύπη μου, για το γεγονός ότι από τις ακραίες και μηδενιστικές φωνές που ακούστηκαν, παρασύρθηκε και το Δημοτικό Συμβούλιο Κόνιτσας (σ.σ. γνωμοδότησε ομόφωνα αρνητικά για τη συγκεκριμένη μελέτη)».

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ

Η δήλωση είναι αποκαλυπτική για τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα περιβαλλοντικά θέματα το τοπικό πολιτικό προσωπικό:

με ύφος του κομματάρχη της δεκαετίας του ’50 και του ’60, πιστό στη λογική της περίφημης «ανάπτυξης» (της οικονομικής μεγέθυνσης δηλαδή του ΑΕΠ και της αύξησης των κερδών της ασύδοτης αγοράς), τάζει μεγάλα έργα, θεωρεί τη Φύση άψυχο συντελεστή για την αύξηση του κέρδους των εταιρειών (και δη του εργολαβικού κεφαλαίου το οποίο αντιμετωπίζει κρίση κερδοφορίας επιδιώκοντας να διασωθεί μέσα από έργα διαχείρισης της ενέργειας), απαξιώνει τις αντιρρήσεις των πολιτών, όσων αντιδρούν στη λεηλασία του φυσικού πλούτου, επιχειρεί να κατασκευάσει την εικόνα «ακραίων» φωνών οι οποίοι στρέφονται εναντίον ενός κοινού συμφέροντος που οι ίδιες έχουν δημιουργήσει ερήμην των πολιτών. Δεν πρωτοτυπούν βεβαίως ούτε ο κ. Καλογιάννης ούτε ο κ. Καχριμάνης αφού αντίστοιχη δαιμονοποίηση των κινημάτων που μάχονται ενάντια στη λεηλασία της Φύσης και της ίδιας της ζωής παρατηρείται και στα υπόλοιπα ανοιχτά περιβαλλοντικά μέτωπα στη χώρα, με κορυφαίο παράδειγμα την ανοιχτή εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική.

Πέρα από την προσπάθεια να απαξιωθούν ως ακραία τα επιχειρήματα της Κίνησης Πολιτών και των κατοίκων της Κόνιτσας που αναρωτιούνται «ποιον θα εξυπηρετήσει μια τέτοια, φαραωνική, μεταφορά νερού» και το συνακόλουθο «κυνήγι μαγισσών» το οποίο εξαπολύει ο περιφερειάρχης («όποιος διαφωνεί μαζί μας, είναι ακραίος, εχθρός της ανάπτυξης, δεν θέλει να πάει ο τόπος μπροστά, είναι μηδενιστής, λαϊκίζει»), η δήλωση είναι αποκαλυπτική: φανερώνει την έμμεση συμφωνία της περιφερειακής αρχής με την εκτροπή του Αώου.

Κι αυτό διότι όταν υποστηρίζεις πως εκείνοι που αντιδρούν στο ένα έργο (Αώος), αντιδρούν και στο δεύτερο (Αμάραντος), χωρίς να παραθέτεις τα επιχειρήματα τους, ουσιαστικά συμφωνείς και με τους δύο σχεδιασμούς.

ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ, ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ

Η περιφερειακή αρχή επισήμως δεν έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια εάν είναι υπέρ ή κατά της εκτροπής του Αώου.

Μπορεί ο περιφερειάρχης Ηπείρου να υποστηρίζει ότι τέτοιο έργο, από τεχνικής σκοπιάς, δεν γίνεται, ωστόσο, δεν έχει ακόμη υπάρξει επίσημη τοποθέτηση εξίσου κατηγορηματικά αντίθετη π.χ. με την εκείνη, το καλοκαίρι του 2011, ενάντια στην κατασκευή του μεγάλου υδροηλεκτρικού φράγματος της εταιρείας «Μηχανική» στον Άγιο Νικόλαο του Αράχθου.

Εκείνο τον Αύγουστο, σε συγκέντρωση στη γέφυρα Τζαρή, στην Άρτα, ο περιφερειάρχης, περιχαρής αφού αποκόμιζε τη σχετική πολιτική υπεραξία, ανακοίνωνε στους φορείς της Άρτας, ότι το επίμαχο έργο δεν θα συμπεριληφθεί στο υπό διαμόρφωση σχέδιο διαχείρισης υδάτων.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΕΡΗΜΗΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Ο κίνδυνος από τον Άραχθο τελικώς απομακρύνθηκε, ωστόσο δεν συνέβη το ίδιο για τον Αώο και τον Αμάραντο: παρά τις έντονες αντιρρήσεις τοπικών φορέων (Δήμοι Ζαγορίου, Κόνιτσας, Φορέας Διαχείρισης Εθνικού Πάρκου β. Πίνδου), η εκτροπή συμπεριλήφθηκε στο τελικό σχέδιο. Ταυτόχρονα, χωρίς ουσιαστική δημόσια συζήτηση οι μελετητές συμπεριέλαβαν στο σχέδιο τη μεταφορά νερού από τον Αμάραντο παρότι – όπως οι ίδιοι δήλωναν- δεν προτεινόταν από τους τοπικούς φορείς!

Εξάλλου, στην ίδια ρότα της έμμεσης στήριξης της εκτροπής του Αώου, τον Απρίλιο του 2013, όταν το προτεινόμενο σχέδιο διαχείρισης υδάτινων πόρων της Ηπείρου, συζητήθηκε στην επιτροπή περιβάλλοντος της Περιφέρειας όπου προεδρεύει η αντιπεριφερειάρχης Ιωαννίνων Τ. Καλογιάννη (αδελφή του κ. Στ. Καλογιάννη), η γνωμοδότηση ήταν θετική για το σχέδιο με την περιφερειακή αρχή να αποφεύγει επιμελώς (και για προφανείς λόγους) να τοποθετηθεί υπέρ ή κατά του έργου της εκτροπής του Αώου. Απλώς, παρέπεμψε στο… μέλλον όταν έρθει προς συζήτηση στο σώμα η περιβαλλοντική μελέτη του έργου.

Καταλήγοντας ο περιφερειάρχης Ηπείρου ανέφερε: «Η μεταφορά νερού, δεν είναι έργο Καχριμάνη ή της Περιφερειακής Αρχής. Είναι έργο των επόμενων γενιών. Η δική μας ευθύνη είναι να αντισταθούμε στο λαϊκισμό και στο μηδενισμό και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Αυτό θα κάνουμε».

Όπως καταλαβαίνει κανείς το τελευταίο εξασφαλίζεται με το να αγνοεί κανείς τη βούληση των τοπικών κοινωνιών, των επιστημονικών φορέων, των οικολογικών οργανώσεων, σχεδιάζοντας από θεσμικές θέσεις σύμφωνα με το συμφέρον των εταιρειών και απαξιώνοντας όσους πολίτες εκφράζουν το εύλογο ερώτημα εάν το νερό είναι δημόσιο συλλογικό αγαθό ή αντικείμενο ιδιοποίησης από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ.