Δεν είμαι κατά του ποδηλάτου και των ποδηλατόδρομων. Το αντίθετο. Θεωρώ ότι είναι η πιο ήπια μορφή εναλλακτικής μετακίνησης και άθλησης . Και ταυτόχρονα η πλέον φιλική στο φυσικό περιβάλλον.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση την ανάπτυξη ποδηλατόδρομων με καταστροφή της φύσης και του περιβάλλοντος . Ενός περιβάλλοντος με ξεχωριστή αισθητική, οικολογική , κοινωνική και οικονομική αξία.
Όπως αυτό του Μονολιθίου αλλά και ολόκληρου του παράλιου μετώπου του Νομού. .
Στο παράκτιο μέτωπό του αναπτύσσονται ζώνες αλόφιλης βλάστησης – χλωρίδας (αρμυρίκια, κρίταμα , παπαρούνες , βιολέτες , κρίνα της θάλασσας κλπ) δημιουργώντας μια υπέροχη εικόνα ιδίως την άνοιξη.
Στις συστάδες αυτές βρίσκουν καταφύγιο και φωλιάζουν πουλιά (αμμοσφυριχτάρια κ.α) έντομα και πλήθος άλλων οργανισμών. Μερικά από τα είδη αυτά είναι προστατευόμενα.
Το σύνολο των οργανισμών αυτών δημιουργούν ένα ξεχωριστό οικοσύστημα που εκτός των άλλων προσφέρει τα μέγιστα και στην οικολογική-τουριστική αξία του τοπίου.
Στο ίδιο παράκτιο μέτωπο , στο Μονολίθι και όχι μόνο , δημιουργείται μια ζώνη – καταφύγιο για πλήθος λουομένων και επισκεπτών ιδίως τις μέρες του καύσωνα, προσφέροντας φυσική σκιά μέχρι και τις μεσημεριανές ώρες.
Επίσης , στο μέτωπο του Μονολιθίου , εκφόρτιζαν και οι παλιές πηγές του Μύτικα που με το νέο τάπωμα (μετά την πρώτη ασφαλτόστρωση με τα κακότεχνα τεχνικά) θα εξαφανιστούν με ότι αυτό συνεπάγεται για την υγεία του αισθητικού δάσους , όσο έχει απομέινει.
Αυτή η ζώνη καταστρέφεται (καταστράφηκε;) ολοσχερώς από την παράλογη και άτοπη κατασκευή ενός ποδηλατόδρομου που πληροφορίες φέρουν περνάει από όλα τα πράλια του Νομού (Μύτικα, Μονολίθι, Κανάλι, Καστροσυκιά, Ριζά, Χειμαδιό , Λυγιά, Βράχο , Λούτσα , Βαλανιδούσα , Αμμουδιά και να φτάνει μέχρι την Πάργα (!)). Έτσι το Μονολίθι δεν είναι το μόνο «θύμα». Θα ακολουθήσουν και όλες οι άλλες παραλίες του νομού.
Μιλάμε για ολική καταστροφή από την κατασκευή ενός ποδηλατόδρομου τεραστίων διαστάσεων ως τέτοιου. . Καταστροφή περιβαλλοντική , αισθητική , κοινωνική , οικονομική. (μόνο κάποιος που μισεί ή εχθρεύεται σε άπειρο βαθμό την περιοχή και τους ανθρώπους της θα το σχεδίαζε έτσι είπε ένας φίλος)
Γιατί αυτή η ανεπανόρθωτη ζημιά ; Δεν μπορούσε να υπάρξει άλλη χάραξη ; Άλλων – κανονικών για ποδηλατόδρομο – διαστάσεων ;
Ή από εκεί και έτσι τους βόλευε ; Η λογική του «ωρίμασαν οι μελέτες και βρέθηκαν τα χρήματα» δεν δικαιολογεί το μέγεθος της καταστροφής.
Έτσι ο Νομός αποκτά το δικό του Σινικό Τείχος στην εποχή του Καχριμάν 22 αιώνες μετά την δυναστεία Χαν.
Το θέλουμε ; Το είχαμε ανάγκη ;
Διονύσης Παπανίκος – κάτοικος , ακόμη , Πρέβεζας