Εχω να τον δω πάνω από 10 χρόνια, τον κλαίω πάνω από 10 χρόνια.
Δεν ξέρω αν ζει, δεν ξέρω αν πονάει, δεν ξέρω αν έχει μείνει τίποτα από το παιδί, έφηβο που αγαπάω τόσο πολύ ακόμα. Ενα ανθρώπινο πλάσμα τέλειο, μέσα σ' όλες τις ατέλειές του. Κάτι μοναδικό, όπως όλοι μας.
Η ιστορία του είναι λίγο πολύ ίδια με χιλιάδες άλλες ιστορίες, χασίσι, χάπια, ηρωίνη, δρόμος, ψυχολογικά προβλήματα, δρόμος, κοινότητες, δρόμος, εισαγγελικά, δρόμος, βενζίνη, δρόμος.....
Η ιστορία μας είναι λίγο πολύ ίδια με χιλιάδες άλλες ιστορίες, άρνηση, κλάματα, προσπάθειες, πίεση, ικεσίες, απόγνωση....
Πριν 3 χρόνια είδα αυτόν που βοήθησε στον αφανισμό του αδερφού μου. Του μοιάζει πολύ. Τα ίδια μάτια, το ίδιο πρόσωπο, το ίδιο ανάστημα, η ίδια φωνή. Ταλαιπωρημένος, μεγαλύτερος, γεμάτος πληγές, θανατοποινήτης. Τόσο επώδυνα οικείος. Τόσο επώδυνα άγνωστος. Εχει μείνει κάτι από άνθρωπο μέσα του; μας αναγνωρίζει; μας αγαπάει; καταλαβαίνει; υποφέρει;
Σήμερα έχει γενέθλια ο αδερφός μου κι εγώ δεν ξέρω τι να του ευχηθώ...
Σήμερα έχει γενέθλια ο αδερφός μου κι εγώ δεν ξέρω τι να ευχηθώ στους γονείς μου...
Είναι θύμα δολοφονίας και κανείς δεν καταδικάστηκε γι'αυτό.
Είναι θύμα εγκληματικής αμέλειας και κανείς δεν πλήρωσε γι'αυτό.
Σήμερα έχει γενέθλια ο αδερφός μου κι εγώ δεν ξέρω τι να του ευχηθώ.................. Ξέρω όμως τι
μπορώ να ευχηθώ σε σας.
Σε σας, που έχετε την εξουσία και κάθε θάνατος σας κάνει πιο πλούσιους.
Σε σας, που ψευδώς προσφέρετε θεραπείες, αλλά απλώς συντηρείτε την κατάσταση.
Σε σας, ψυχίατροι, που η αλαζονεία σας και η ανικανότητά σας και τα ιδρύματά σας καταστρέφουν αντί να θεραπεύουν.
Θέλω να ζήσετε ό,τι ζει.
Θέλω να υποφέρετε, ό,τι υποφέρει.
Θέλω να νιώσετε ό,τι νιώθουν οι γονείς μου ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ.
Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΜΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΚΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΔΙΚΑΙΩΣΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Κ.
