Του Σωτήρη Νούσια
8 Φεβρουαρίου 1981-8 Φεβρουαρίου 2014.Μια ακόμη φορά στο ετήσιο μνημόσυνο για τα 21 αδικοχαμένα θύματα της θύρας 7 θα συναθροιστεί η δημοτική ηγεσία Πειραιά, μαζί με την διοίκηση του ερασιτέχνη και της ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρίας. Σύσσωμη η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού (ποδοσφαιριστές και τεχνική ηγεσία) θα αποτίσει φόρο για τα αδικοχαμένα παιδιά ,που ''θυσιάστηκαν'' στο βωμό του ιδεώδους μιας -απλώς- ποδοσφαιρικής ομάδας. Σε μια επιμνημόσυνη δέηση που πλέον έχει γίνει θεσμός. Ο επιμνημόσυνος λόγος μιας μάνας που τόσο αδόκητα έχασε το παιδί της θα λυγίζει και την πιο σκληρή καρδιά, υμνώντας το μεγαλείο της ομάδας του Ολυμπιακού. Οι κυβερνήσεις που περιδιάβηκαν το κατώφλι της Βουλής ασκώντας πολιτική με καταστροφικά αποτελέσματα, ειδικά την τελευταία εικοσιπενταετία, ίσως να εξαπολύσουν εκατέρωθεν λεκτικές επιθέσεις για το θεαθήναι. Σε όσους δεν διερεύνησαν σε βάθος την υπόθεση ώστε ν' αποδοθεί δικαιοσύνη όλα αυτά τα χρόνια. Πίσω από το ύφος χιλίων καρδιναλίων θα ξεχάσουν τις δικές τους ευθύνες. Θα θυμηθούν βεβαίως με μια εκπληκτική διαύγεια τις ευθύνες της αστυνομίας που δεν είχε ανοιχτή άλλη θύρα εκτός της 7 αφού έπρεπε να πάρει άδεια από την διεύθυνση του σταδίου και τις αρμόδιες αρχές.
Η στόχευση όμως του εκάστοτε πολιτικού όταν επιμερίζονται οι ευθύνες σε όποιο κόμμα κι αν ανήκει, είναι να διαχωρίσει κατά το δοκούν από την μία, την θέση του για κάποιο γεγονός και από την άλλη, να βαπτίζει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ όποιον ανήκει στην εκλογική του περιφέρεια. Γνωστή πολιτική τακτική ως αποπροσανατολισμός από το πραγματικό πρόβλημα ώστε ν' αναδειχθούν δευτερεύοντα ζητήματα αντί για τα πρωτεύοντα.
Με αποτέλεσμα στις περισσότερες των περιπτώσεων ο κρατικός μηχανισμός να μην κινητοποιείται ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη αλλά να γίνεται προσπάθεια -ενοχικά- να απαλυνθεί ο πόνος των συγγενών των θυμάτων .Αυτό που είναι βεβαιό είναι οτι η πόρτα της θύρας του γηπέδου δε θ' ανοίξει για εκείνα τα παιδιά που τόσο λαχταρούσαν να ζήσουν, να παρακολουθούν την αγαπημένη τους ομάδα, ν' απολαύσουν το αγαπημένο τους άθλημα. Να κάνουν όνειρα. Ας αναπαύονται με τα αδέλφια τους της Λίβερπουλ που είχαν επίσης την ίδια μοίρα(Χίλσμπορο) τον μεγάλο κι αξεπέραστο Μάρκο Βαμβακάρη και το αηδόνι της Κρήτης Νίκο Ξυλούρη που η ζωή τους αποχαιρέτησε σαν σήμερα. Σαν η μοίρα να ύφανε τον ιστό της για να τους μαζέψει όλους κάπου ψηλά ή όπου θα ήθελε ο καθένας τους.
