Εικόνα 1
Εικόνα 1β
Εμείς. Στον κόμβο στα καλάμια δίπλα στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου, συγκλίνουν δρόμοι με μεγάλο κυκλοφοριακό φόρτο (είσοδος και έξοδος πόλης, δρόμος Κοκκινιάς κλπ). Το σημείο όμως αυτό είναι επίσης και τόπος διάβασης πεζών και ποδηλατών που συρρέουν από μεγάλο μέρος της πόλης (Κοκκινιά, Λευκαδίτικα, Νεάπολη κλπ).
Η κίνηση αυτών των πεζών και ποδηλατών κυρίως την καλοκαιρινή περίοδο με τελικό προορισμό την πλαζ της πόλης, αυξάνεται κατακόρυφα. Την ίδια όμως περίοδο αυξάνεται σε υπέρτατο βαθμό και η κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι εκεί παίζεται καθημερινά ένα μακάβριο παιχνίδι ζωής και θανάτου για τους πεζούς και ποδηλάτες μεταξύ των οποίων ηλικιωμένοι άνθρωποι, μητέρες με καροτσάκια, παιδιά κλπ. Μακάρι να διαψευστώ αλλά μάλλον και δω θα θρηνήσουμε θύματα αν αδρανήσουμε. Μην ξεχνάμε τους νεκρούς που μέτρησε η κοινωνία μας στον αυτοκινητόδρομο της Κυανής. Σε ένα δρόμο που με τη χρήση του σήμερα, αναδεικνύεται η πιο άσχημη πλευρά της πόλης μας προσδίδοντάς της τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά.
Εικόνα 1 και 1α
Λίγα μέτρα πάνω από τον προαναφερθέντα κόμβο όπως φαίνεται στον χάρτη (1) και στην εικόνα (1α), υπάρχει μία μεγάλη υπόγεια διάβαση (έγινε με το έργο της ζεύξης).
Η διάβαση αυτή που καταλήγει δίπλα στο κάστρο του Αγίου Γεωργίου προς το μέρος της Κυανής Ακτής, ήταν μία μεγάλη κυκλοφοριακή αναγκαιότητα για τους πεζούς που έτσι θα απέφευγαν την «καρμανιόλα» του κόμβου.
Χρόνια τώρα με ευθύνη των αρχόντων της τοπικής εξουσίας (δεν εξαιρώ τον εαυτό μου κατά το διάστημα που συμμετείχα), η παράνω υπόγεια διάβαση έχει αφεθεί στην τύχη της, έχει χορταριάσει, έγινε αδιάβατη και έχει ξεχαστεί από «θεούς» και ανθρώπους. Φοβάμαι δε ότι μετά από τόσα χρόνια απραξίας, σήμερα οι νυν δημοτικοί μας άρχοντες ίσως δεν γνωρίζουν την ύπαρξή της.
Σε λίγο οι υποψήφιοι θα αρχίσουν τις διακηρύξεις για σεβασμό στον πολίτη και τη ζωή του, για ανθρώπινη πόλη κλπ. Με όλα αυτά θα αιωρείται και ένα καίριο ερώτημα. «Τι θα κάνετε με την υπόγεια διάβαση του Αγίου Γεωργίου για να προστατεύσετε τη ζωή των συμπολιτών μας»
Το αξιοπερίεργο του «πράγματος» έγκειται στο ότι τουλάχιστον για τους πεζούς για να τους αποδοθεί η διάβαση αυτή, δεν απαιτείται κανένα μεγάλο κόστος όπως επίσης είναι ελάχιστο και το κόστος χάραξης του πεζόδρομου – ποδηλατόδρομου στο οδόστρωμα του αυτοκινητόδρομου του άλσους.
Εικόνα 1 (χάρτης)
Στον πρόχειρα σχεδιασμένο χάρτη έχει σημανθεί μία διαδρομή που περιέχει τον πεζόδρομο ποδηλατόδρομο της Νεάπολης (σπουδαίο έργο), συνεχίζει με το δρόμο της ντάπιας της Κοκκινιάς και μέσα από την υπόγεια διάβαση καταλήγει στο άλσος της Κυανής.
Δηλαδή την πόλη μας (με παρεμβάσεις μικρού κόστους) θα μπορεί να κυκλώσει από το φόρο μέσω της υπόγειας διάβασης μέχρι την παραλία ένας τεράστιος πεζόδρομος - ποδηλατόδρομος που θα αλλάξει το χαρακτήρα και τις λειτουργίες της, θα ενισχύσει τον ανθρώπινό της χαρακτήρα.
Περιμένω από τους υποψήφιους να δω τις δεσμεύσεις τους ελπίζοντας στην επετειακή παρέλασή τους οι ποδηλάτες μας να διασχίσουν κάποτε αυτό το μεγάλο ποδηλατόδρομο. Θεωρώ επομένως αυτονόητη τη πίεση του συλλόγου ποδηλατών προς αυτή την κατεύθυνση.
Υγ1
Στην αντίθεση αντιλήψεων που εκφράζουν ο τίτλος του δημοσιεύματος και οι εικόνες (1) και (2), καθοριστικός είναι ο κοινωνικός ρόλος ως συνισταμένη νοοτροπίας πολιτών που επηρεάζει το σύστημα εξουσίας το οποίο με τη σειρά του παρεμβαίνει και διευθετεί. Για να το κάνω «λιανά» μέσα μου ελλοχεύει ο φόβος ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας τοπικά και ευρύτερα, έχει ενστερνιστεί έναν τρόπο ζωής με τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά και επομένως η φωνή η δική μου και άλλων συμπολιτών ίσως είναι «φωνή βοώντος εν τη ερήμω». Αν έτσι έχουν τα πράγματα είμαστε άξιοι της τύχης μας. Όμως αν οι επόμενες γενιές κλαίνε πάνω από το πτώμα μιας λειτουργικά «κατακρεουργημένης» πόλης τότε θα είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.
Υγ2
Το αρχικό δημοσίευμα συντάχθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014 (ψηφιακό αποτύπωμα) και αυτές τις μέρες πρόσθεσα λίγες λέξεις με αφορμή τα σχόλια, τις συζητήσεις και τις παρεμβάσεις φορέων για την κυανή ακτή.
