Στην Ελλάδα των μνημονίων, σκέφτομαι, πως το μοναδικό πράγμα που δεν θα μας πάρει -και δεν πρέπει να μας πάρει- ποτέ η Μέρκελ, η Τρόικα, οι ντόπιοι «αβανταδόροι» της και ο οποιοσδήποτε έχει τέτοιες προθέσεις, είναι η ατομική μας αξιοπρέπεια. Η περηφάνια που δείχνουμε μπροστά στα δύσκολα σαν λαός, ο οποίος κουβαλά αυτά τα γονίδια της Εθνικής Αντίστασης.

Το μυαλό μου ταξίδεψε μέχρι το χωριό μου, στην Πρέβεζα. Πάντα εκεί πηγαίνει. Εκεί που οι ιστορίες πλάι στο τζάκι, ξυπνούν συνειρμούς. Μία χαρακτηριστική από δαύτες μου είχε κάνει τεράστια εντύπωση. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής στον δρόμο Μυρσίνη-Καναλάκι, οι αντάρτες «χτυπούν» έναν Ιταλό Υπολοχαγό. Οι δυνάμεις Κατοχής και οι ντόπιοι συνεργάτες τους, αφιονίζονται. Τριγυρίζουν στα γύρω χωριά, απειλούν και βρίζουν. Στις Εκκλησιές μαζεύουν όλους τους κατοίκους του χωριού και στήνουν τριγύρω τα οπλοπολυβόλα. Η γιαγιά μου έχει στην κοιλιά της τον πατέρα μου.Δεν πατούν την σκανδάλη. Αν το έκαναν προφανώς και δε θα διαβάζατε αυτές τις γραμμές. Διαλέγουν τρεις: Τον Νάκη (Γιάννη) Τσόγκα, τον Παναγιώτη Τσόγκα και τον Δημήτρη Νάνο, ο οποίος ήξερε ελάχιστα ιταλικά. Τους χρησιμοποιούν ως ανθρώπινη ασπίδα, μη τυχόν και τους επιτεθούν οι αντάρτες.

Ξεκινούν για το διπλανό χωριό, την Αηδονιά, όπου πράττουν το ίδιο. Μαζεύουν τους κατοίκους. Καλούν μπροστά, τον Πρόεδρο του χωριού Νάκη (Γιάννη) Τσιμπούκη και του ζητούν να καταδώσει ποιοι πήραν μέρος στο «χτύπημα» κατά του Ιταλού Υπολοχαγού και επιπλέον τις θέσεις των αντάρτικων ομάδων στην περιοχή. Ο Πρόεδρος αρνείται πεισματικά. Τον χτυπούν, τον βασανίζουν, τον φτύνουν, τον εξευτελίζουν. Τον βάζουν να σκάψει τον ίδιο του τον τάφο. Αυτός αρνείται πεισματικά. Τον πυροβολούν για να τον αποτελειώσουν.

Ο αστικός μύθος αναφέρει πως μισοπεθαμένος όπως ήταν, χαμογέλασε πριν το τελειωτικό χτύπημα ή πρόλαβε να ψελλίσει κάτι ηρωικό. Ποιος ξέρει αν είναι αλήθεια ή όχι... Ο Γιάννης Αγγελάκας μέσα από τους στίχους του το εξήγησε: «Είναι κερδισμένος τελικά, όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα». Μας περιμένουν χρόνια δύσκολότερα. Μπορούν να αφαιρέσουν χρήματα, δουλειές, δικαιώματα και κατακτήσεις, αλλά την αξιοπρέπειά μας και την κληρονομιά των δικών μας ανθρώπων δεν θα την πάρουν ποτέ. Όπως και το χαμόγελό μας και τα όνειρά μας, έστω κι αν η κατάσταση μοιάζει τώρα «βουνό». Οι πολιτικές αναλύσεις έχουν μπει για τα καλά στην... μπάντα. Έχει έρθει η ώρα των επιλογών. Ας είμαστε λοιπόν οι κερδισμένοι!