Τις τελευταίες ημέρες η αλήθεια είναι πως το... μπαλάκι, το οποίο τόσο η ελληνική Κυβέρνηση, όσο και οι Ευρωπαίοι ηγέτες αρέσκονται να αναφέρουν πως αλλάζει συνεχώς... πλευρά, έχει κυριολεκτικά χαθεί.

Με λίγα λόγια:

Τον Ιανουάριο ψηφίστηκε ως Κυβέρνηση το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα με ένα καινοτόμο πρόγραμμα (αυτό της Θεσσαλονίκης), το οποίο θα έβαζε τέλος στα Μνημόνια.

Όπως δείχνουν τα πράγματα το συγκεκριμένο πρόγραμμα έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο και ο κ. Τσίπρας είτε θα φέρει ένα Μνημόνιο με επαχθέστατους όρους για τον ελληνικό λαό (οπότε έχει αποτύχει παταγωδώς) είτε οι Ευρωπαίοι θα μας δείξουν την έξοδο από την Ευρωζώνη, είτε θα κατορθώσει να πάρει μία συμφωνία -λιτότητας μεν- που όμως θα έχει μέσα χρέος και ανάπτυξη, οπότε μάλλον «πήρε τη διαπραγμάτευση» (οπότε πετυχαίνει).

Παραμένει βέβαια μακριά από τις προεκλογικές του εξαγγελίες, καθώς τα σκληρά μέτρα θα παραμείνουν.

Αυτό νομίζω δεν το αμφισβητεί κανείς σε αυτή τη χώρα!

Παρ' όλα αυτά ο ελληνικός λαός εκτιμά και σέβεται την προσπάθεια του Πρωθυπουργού του, του δίνει τεράστια δημοφιλία και τολμώ να πω πως αν είχαμε ΤΩΡΑ εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας θα κέρδιζαν και πάλι την πρωτιά. Οι λόγοι είναι πολλοί γι' αυτή τη διαπίστωση, αλλά δεν είναι της παρούσης. Είναι πάντως δεδομένο πως ο Πρωθυπουργός Τσίπρας έχει πείσει μεγάλες μάζες του ελληνικού λαού για την ειλικρίνειά του. Είτε συμφωνεί κάποιος είτε διαφωνεί με την τακτική του και τον θεωρεί "λαοπλάνο", νομίζω πως το προαναφερθέν δεν αμφισβητείται εύκολα. Μην ξεχνάτε την εικόνα στο Σύνταγμα...

Την ίδια ώρα ο ελληνικός λαός είπε εκκωφαντικά ΟΧΙ στα μέτρα λιτότητας! Αυτή τη θέληση του ελληνικού λαού, οι Ευρωπαίοι κατά παράβαση του ίδιου του ρόλου τους δεν την αναγνωρίζουν και σφυρίζουν μάλιστα και αδιάφορα...

Αν αυτό λέγεται πεφωτισμένη ευρωπαϊκή ηγεσία, αν λέγεται δημοκρατία, αλληλεγγύη και αρχές της ΕΕ, τότε μάλλον ο Μιτεράν, ο Κολ και τόσοι άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες θα γελούν από κάποια γωνίτσα... γι' αυτή τη «λυκοσυμμαχία».

Λυπάμαι, αλλά γίνεται της... παλαβής πλέον, καθώς αδυνατεί πολύς κόσμος να βγάλει λογικά συμπεράσματα και τα πολιτικά αδιέξοδα είναι μεγάλα. Αλλά υπάρχουν και κοινωνικά αδιέξοδα...

Και μακάρι αυτό το «θέατρο του παραλόγου» να τελειώνει γρήγορα και ο ελληνικός λαός να σκεφτεί νηφάλια πως θα απαλλαγεί από τα προβλήματά του και θα ζήσει καλύτερα.

ΥΓ: Ο Έλληνας δεν έδειξε σπουδαίο ενδιαφέρον για να αισθανθεί Ευρωπαίος πολίτης. Δεν γνωρίζει περί θεσμών, λειτουργίας, δημοκρατίας εντός της ΕΕ, δεν ενδιαφέρθηκε να μάθει πως λειτουργεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Δεν συνειδητοποίησε τι συνέβη όταν η ΕΕ «μεγάλωσε».

Το ίδιο ενδεχομένως να έκαναν και οι υπόλοιποι «Νότιοι» λαοί της ΕΕ. Αυτό, όπως και τόσα άλλα, συνέβαλαν στο να «γεννηθούν» παθογένειες εντός της ΕΕ.

Και τώρα τις «λουζόμαστε»... Πολλές φορές η γνώση είναι καλή. Και ιδιαιτέρως χρήσιμη για να αποφεύγεις «σκοπέλους» και να ενισχύεται η δημοκρατία...