Στο τραγούδι “Το χειροκρότημα” η ερμηνεύτρια Άλκηστις Πρωτοψάλτη δε διστάζει να μας πει: “Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα, κι αν μας αντέξει το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα...”. Το χειροκρότημα για το www.atpreveza.gr συμπληρώνει σήμερα ακριβώς 6 χρόνια. 6 χρόνια δημοσιογραφίας στα... πάτρια και συνολικά 13 σε επαγγελματικό επίπεδο.
Και είναι μία ευκαιρία για μία μίνι-αναδρομή!
Από την πρώτη εφημερίδα που “σκαρώσαμε” στην 4η δημοτικού, στο “αθάνατο” 6ο Δημοτικό Σχολείο στα Καμαρινιωτέικα μαζί με τους συμμαθητές μέχρι την 28η Φεβρουαρίου 2018, όταν έγραψα το τελευταίο κείμενο για εχθές, η δημοσιογραφία έμελλε να “χαράξει” κάθε στιγμή της μέχρι τώρα ζωής μου.
Μετά το εφημεριδάκι του 6ου Δημοτικού Σχολείου ήρθε η πολιτική μπροσούρα που έφερε και υπογραφή μου στη Φιλοσοφική Αθηνών. Πολιτικός συνδικαλισμός στα χρόνια του Πανεπιστημίου, νεολαίες και αέρας ελευθερίας, δημοσιογραφία με ερασιτεχνικό τρόπο.
Ακολούθησε ένας διαγωνισμός. Ένας διαγωνισμός, τον οποίο πρόλαβα (μη γελάς Δημήτρη Πάτση...) την τελευταία στιγμή, καθώς συνήθως πηγαίνω καθυστερημένος στα πάντα και κατέληξε σε μία υποτροφία σε Σχολή Δημοσιογραφίας. Την 1η Ιουλίου 2005 αφήνω το αγαπημένο καλοκαίρι μου στην Πρέβεζα και τις περιστασιακές δουλειές που έκανα στα πάτρια, για να “φάω” το καλοκαίρι μου στην Αθήνα, περνώντας το “κατώφλι” της ιστορικής “Αθλητικής Ηχούς”. Τεράστιο Σχολείο. Δημοσιογραφία με αρχ... και σωστές βάσεις για τα περαιτέρω.
Ξεκίνημα με πειραϊκό ρεπορτάζ, όπου είχα την τύχη να δω τις γειτονιές του Πειραιά και τις ομορφιές τους και ορισμένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά ταλέντα στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, όπως τον πιτσιρικά Καπίνο.
Ακολούθησε ένα μικρό διάστημα περιστασιακά στο ρεπορτάζ της Γ' και Β' Εθνικής και εν συνεχεία “μεταφέρθηκα”, αφού είχα αρνηθεί τότε να “μετακομίσω” στο ρεπορτάζ μπάσκετ του Παναθηναϊκού και να κάνω τα ταξίδια στα ματς της Ευρωλίγκα (χωρίς σχόλιο...), στα διεθνή θέματα του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, κάνοντας παράλληλα και μερικές εκπομπές στο ραδιόφωνο του Sportime (έπιασαν κάπου τόπο τα αγγλικά, ιταλικά και ισπανικά που μιλάω).
Και το φθινόπωρο του 2006 έρχεται εκείνη η ρημάδα η ώρα που πρέπει να αφήσεις το “σπίτι” σου (μιλώντας για την Αθλητική Ηχώ) και να “πάρεις μεταγραφή” γιατί πολύ απλά έτσι είναι η ζωή. Δεν πρέπει να κοιτάζεις ποτέ πίσω, αλλά πρέπει να εξελίσσεσαι. Και έτσι λοιπόν βρέθηκα τότε στην Sport XL, μία εφημερίδα με “μικρή ζωή”, αλλά ό,τι πιο γκλαμουράτο και ποιοτικό έχω δει στον ελληνικό Τύπο. Εργασία: Ρεπορτάζ Παναθηναϊκού. Απλά ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα.
Το Φλεβάρη του 2007, αφού μάλλον εκτιμήθηκε η δουλειά μου και ο φίλος Πέτρος Παπαμακάριος έκανε το σχετικό “ψηστήρι” στη διεύθυνση της εφημερίδας (και συμπατριώτη Κώστα Γκόντζο), πέρασα λοιπόν την πόρτα του Ομίλου Δελατόλλα και της εφημερίδας “Derby”, όπου μου δόθηκε η ευκαιρία να γυρίσω τη μισή Ευρώπη για χάρη του Τριφυλλιού. Μοναδικές εμπειρίες που πολύ απλά σου “μεγαλώνουν το μυαλό και το κεφάλι”.
Ακολούθησε το “παράσημο” του να είσαι για ένα διάστημα υπεύθυνος ύλης στο επίσημο περιοδικό της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και υπεύθυνος για τη σύνταξη του επίσημου match program του συλλόγου και φυσικά η εμπειρία του να προσθέσεις το όνομα και το κείμενό σου στην εφημερίδα “Ποντίκι”, σε μία δύσκολη πολιτικά περίοδο.
Στο μεσοδιάστημα κείμενά μου φιλοξενήθηκαν στο εξαιρετικό περιοδικό Champions Life και σε πολλά άλλα.
Δε θα ήθελα να ευχαριστήσω κάποιον ξεχωριστά, γιατί σίγουρα θα ξεχάσω και κάποιον.
Και την 1η Μαρτίου 2012, το εγχείρημα του atpreveza.gr ξεκινάει μαζί με το Δημήτρη Πάτση με τα... μπούνια για να έχει καταξιωθεί έξι χρόνια μετά και να έχει προοπτική για να αποτελεί την καθημερινότητά μας για πολλά χρόνια ακόμη.
Αν θυμάμαι την 1η Μαρτίου 2012; Έχω την εντύπωση πως είχαμε νεύρα γιατί στην αρχή “έπεφτε” συχνά το σάιτ, ακολούθως τρέχαμε σαν παλαβοί και γράφαμε μέχρι τις 5 το πρωί για να μπορέσουμε να το κάνουμε όσο πιο γνωστό γίνεται και έτσι το atpreveza.gr δεν έγινε απλώς η δουλειά μας. Έμελλε να γίνει η ίδια μας η ζωή. Και έχει καταντήσει πλέον και “παιδί” μας. Και είναι βέβαιο ότι θα το βλέπουμε να μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο.
1η Μαρτίου 2012-1η Μαρτίου 2018. Η οικογένεια του (γιατί περί οικογένειας πρόκειται) atpreveza.gr έγινε φτωχότερη το Γενάρη του 2013, όταν η πολυαγαπημένη μου μητέρα, Ελένη, έφυγε από τη ζωή. Έγινε όμως πλουσιότερο το Δεκέμβριο του 2017 όταν κράτησα στα χέρια μου τον αγαπημένο μου γιο.
Και από 'δω και πέρα θα γίνεται συνεχώς δυνατότερο. Μέχρι το 2050 (για μυημένους... ).
Χρόνια μας πολλά λοιπόν! Τα καλύτερα είναι μπροστά μας!
Γιατί αυτό το κείμενο; Γιατί καλό είναι να ξέρετε λίγα περισσότερα για εκείνους που είναι πίσω από τα πλήκτρα...
