Τη δεδομένη οικονομική «στενότητα» του Δήμου Πρέβεζας, ασφαλώς και δεν την αφισβητεί κανείς. Από την άλλη όμως, δεν ήρθε τυχαία. Έχουν ευθύνη πρώτα απ' όλα οι κεντρικές πολιτικές επιλογές διαχείρισης, αλλά και οι αυτοδιοικητικοί «άρχοντες».

Από 'κει και πέρα όμως, τα παθήματα του παρελθόντος έχουν γίνει μαθήματα; Η στραβά αρμενίζουν οι πολιτικοί παράγοντες του τόπου;

Πώς να αισθανθεί ένας απλός πολίτης και ψηφοφόρος του Δήμου Πρέβεζας, βλέποντας να δίνονται π.χ. 895 ευρώ για ενοικίαση τραπεζιών και καρεκλών για ένα καλοκαιρινό πανηγύρι με νταούλια και βιολιά, την ώρα που με 895 ευρώ, δίνει ο Δήμος δύο υπολογιστές lap-top, στο Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας και θα μπορούσε να καλύψει έτσι μία σημαντική «τρύπα» στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το σχολείο και οι μαθητές του.

Στην αξιολόγηση, βάσει κοινωνικής λογικής και μόνο, τι βαραίνει περισσότερο;

Είναι και θέμα νοοτροπίας η αυτοδιοίκηση, ειδικά σε έναν «Καλλικράτη» που απαιτούσε Δημάρχους που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας, Δημάρχους που θα ασκούσαν οικονομική πολιτική, Δημάρχους που θα έβρισκαν πηγές χρηματοδότησης μέσω των τοπικών πλουτοπαραγωγικών πηγών και του πολιτισμού. Ελάχιστοι στην Ελλάδα μπόρεσαν να ανταποκριθούν. Και ήταν αναμενόμενο εδώ που τα λέμε, όπως αναμενόμενος ήταν και ο ρόλος «ελέγχου» της τοπικής αυτοδιοίκησης μέσω του ίδιου του «Καλλικράτη».

Μακάρι όσοι αποφασίσουν να θέσουν υποψηφιότητα για το Δήμο Πρέβεζας, να είναι αποφασισμένοι να δώσουν λύσεις στα προβλήματα, να δώσουν πνοή στον «μαραζομένο» Δήμο μας, να συγκρουστούν με μικροπολιτικές των... καρεκλών, τραπεζών και πανηγυριών και να πάνε στα ουσιώδη.

Όπως αναφέρει και ο καλός συνάδελφος Γιώργος Παπαχριστοδούλου:

«Να πιέσουν οι δημοσιογράφοι τους υποψηφίους να δώσουν περιεχόμενο στα λόγια τους: τι σημαίνει ανανέωση, τι σημαίνει κοινωνική πολιτική, τι θα κάνουν με την προστασία της φύσης, πώς θα αποκτήσουμε τοπική δημοκρατία. Κυρίως να δώσουν φωνή σε εκείνους που δεν έχουν. Τους αδύναμους και αποκλεισμένους.

Για την προσωπική τους επιβίωση και το γυαλί...».