«Με τον Νίκο γνωριζόμασταν 20 χρόνια. Ήμασταν και συμπαίκτες στην Εθνική ομάδα και τον Ηρακλή, ενώ στον «Γηραιό» είχαμε μείνει και στο ίδιο δωμάτιο. Συναθλητές μας, φίλοι, τα παιδιά από το Μίλωνα και την Ορεστιάδα, έβαλαν τσάρτερ για να πάνε στην κηδεία και με ενημέρωσαν, αλλά μου ήταν πολύ δύσκολο να παραβρεθώ», μας ανέφερε αρχικά ο Χρύσανθος Κυριαζής και προσθέτει: «Ήταν ένα εντελώς ξαφνικό γεγονός ο χαμός του Νίκου. Εκκρεμεί το αποτέλεσμα της νεκροψίας, από όσο γνωρίζω, αλλά εγώ προσωπικά δεν είχα ακούσει πως αντιμετώπιζε ο Νίκος κάποιο πρόβλημα. Ήταν αθληταράς με μηδαμινές καταχρήσεις. Έμαθα από τα άλλα παιδιά ότι στην κηδεία του «ράγισαν» και οι πέτρες. Τον φώναζαν αετό...».
Ο Χρύσανθος Κυριαζής, αναφέρεται στον Νίκο Σαμαρά, όπως τον έζησε εκείνος: «Ο Νίκος ήταν ψιλοκλειστός χαρακτήρας. Όταν όμως σε ένιωθε κοντά του, σου συμπεριφερόταν σαν να είσαι οικογένειά του. Είχε ταλαιπωρηθεί αρκετά σε νεανική ηλικία ο Νίκος, τον μεγάλωσε η γιαγιά του, ίσως και γι' αυτό να ήταν κλειστός.
Σε εμάς βέβαια που είχε άνεση και εμπιστοσύνη, ήταν απίστευτος χαρακτήρας. Είχε ένα στυλ και διαχειριζόταν έτσι την ομιλία, που σε... αφόπλιζε. Δεν ήξερες αν σε κορόιδευε ή αν έκανε πλάκα ή αν ήταν σοβαρός. Απίστευτος πραγματικά.
Η απώλεια του είναι μεγάλη για το ελληνικό βόλεϊ. Είχε να δώσει πολλά ακόμη. Ο Νίκος ήταν προσωπικότητα για το άθλημα. Ο χαμός του μας κόστισε. Τον σκεφτόμαστε και τον έχουμε στο μυαλό μας».
Ο Χρύσανθος Κυριαζής αναφέρθηκε και στο πόσο μεγάλο «κεφάλαιο» ήταν για το βόλεϊ ο Νίκος Σαμαράς: «Η καριέρα του μιλάει από μόνη της. Πολλοί τώρα μπορεί να μιλούν υποκριτικά, τώρα που χάθηκε. Δεν ήταν πάντα «εύκολος» ο Νίκος, με τους προπονητές του ή με παράγοντες. Η αλήθεια όμως είναι ότι από το '90 μέχρι και το 2000, ο Νίκος ήταν ο νούμερο ''1'' αθλητής βόλεϊ στην Ελλάδα. Τρομερό ταλέντο και δουλευταράς. Τον βοηθούσε επίσης και το σώμα του, το οποίο ήταν υπόδειγμα κορμιού για βολεϊμπολίστα. Είναι «κεφάλαιο» για το ελληνικό βόλεϊ».
Αναφορικά με το «μπάχαλο» που δημιουργήθηκε με τη μη αναβολή της αγωνιστικής βόλεϊ και τα παράπονα των ομάδων και των αθλητών, σχολίασε: «Η ομοσπονδία έπρεπε να αναβάλλει τους αγώνες. Έγινε ένα ''μπάχαλο''. Ήταν λογικό, ειδικά τα παιδιά του Μίλωνα, να μην είναι σε θέση να αγωνιστούν».
