Η ανθρωπότητα αναρωτιέται ακόμα και σήμερα και μάλιστα συχνά αν ο τζόγος αποτελεί πραγματικά αμαρτία. Στο άρθρο που έχετε ανοίξει θα ρίξουμε μια προσεκτική ματιά σε αυτό το φιλοσοφικό αίνιγμα, προσπαθώντας να καταλήξουμε στο αν τελικά είναι αμαρτία τα τυχερά παιχνίδια; Παράλληλα, θα εξετάσουμε τη θέση των δημοφιλέστερων θρησκειών ως προς το πως ερμηνεύουν τον τζόγο. 

Διαβάστε επίσης: Efbet – Η νέα στοιχηματική που μπαίνει στο «παιχνίδι»

Είναι ο τζόγος αμαρτία σύμφωνα με τη Βίβλο;

Η εύκολη απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι πως όχι, η Βίβλος δεν αναφέρει ότι ο τζόγος είναι πραγματική αμαρτία. Η Αγία Γραφή παρέχει λεπτομερείς εξηγήσεις για την αμαρτία και τα τυχερά παιχνίδια δεν αποτελούν μέρος της εξίσωσης. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι τα τυχερά παιχνίδια δεν ήταν διαδεδομένα εκείνη την εποχή. Ωστόσο, με βάση την Αγία Γραφή, ως αμαρτία χαρακτηρίζεται η φιλαργυρία, η αγάπη δηλαδή για τα χρήματα. 

Η «ρίψη κλήρου» είναι μια άλλη δραστηριότητα που αναφέρεται στη Βίβλο και έχει να κάνει με τον διαμοιρασμό της γης από τον Ιησού του Ναυή. Πρόκειται για μια διαδικασία για την οποία φέρεται να δόθηκε εντολή στον Ισραηλινό από τον ίδιο τον Θεό, προκαλώντας μια ενδιαφέρουσα φιλοσοφική συζήτηση. Αναζητώντας ωστόσο μια ξεκάθαρη απάντηση στο καίριο ερώτημα, μπορούμε να πούμε πως αμαρτία δεν είναι η ίδια η δραστηριότητα του τζόγου, αλλά η ανάπτυξη υπέρμετρης αγάπης για τα χρήματα και αυτή η διάκριση είναι ιδιαίτερα σημαντική. 

Ίσως τελικά ο τζόγος δεν είναι μεγάλη αμαρτία

Πολλοί άνθρωποι ελπίζουν ότι αποκλειστικά και μόνο επειδή ο τζόγος μπορεί να είναι αμαρτία, δεν είναι τουλάχιστον από τις μεγαλύτερες και πιο σοβαρές. Ο συγκεκριμένος τρόπος προσέγγισης ωστόσο είναι λανθασμένος. Στην πραγματικότητα, μπορούμε να υποστηρίξουμε πως τα τυχερά παιχνίδια δεν ήταν ποτέ αμαρτία. Σίγουρα μπορεί να αποτελέσει πειρασμό που οδηγεί σε προβληματικό τζόγο, αλλά ακόμη και αυτό δεν μπορεί να θεωρηθεί αμαρτία. Αντιθέτως, πρόκειται για μια κατάσταση ψυχικής υγείας που ως κοινωνία έχουμε αναγνωρίσει και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. 

Η πνευματική και θρησκευτική ερμηνεία του τζόγου ως αμαρτία δεν προέρχεται απαραίτητα από την κατανόηση της εθιστικής συμπεριφοράς. Αλλά ακόμα κι έτσι, τα στοιχεία που υποστηρίζουν τον ισχυρισμό ότι τα τυχερά παιχνίδια είναι αμαρτία είναι ελάχιστα. Συνεπώς, αντί να συναινούμε στο χαρακτηρισμό του τζόγου ως αμαρτία, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για τις σοβαρές συνέπειες που θα μπορούσε να επιφέρει ο υπέρμετρος και χωρίς έλεγχο τζόγος.

Σε ποια θρησκεία είναι αμαρτία ο τζόγος;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό θα μπορούσε αναμφίβολα να είναι μονολεκτική: στο Ισλάμ. Σύμφωνα με το Κοράνι, όποιος ασπάζεται τη συγκεκριμένη θρησκεία απαγορεύεται να παίζει τυχερά παιχνίδια. Η εξήγηση είναι στην πραγματικότητα πολύ καλά διατυπωμένη και ενώ μπορεί να μπούμε στον πειρασμό να κατηγορήσουμε το Κοράνι για θρησκευτική προκατάληψη, το πραγματικό κείμενο είναι πολύ καλά διατυπωμένο και παρουσιάζει ένα ισχυρό επιχείρημα κατά του τζόγου:

«Η συμφωνία μεταξύ των συμμετεχόντων βασίζεται σε ανήθικα κίνητρα που παρέχονται από εντελώς ευσεβείς ελπίδες στο μυαλό τους ότι θα κερδίσουν βασιζόμενοι στην τύχη, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την πιθανότητα της απώλειας»

Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, πρέπει να καταλάβουμε πως η έννοια της αμαρτίας είναι εν μέρει υποκειμενική. Μπορεί δηλαδή κάποιος να αισθάνεται αμαρτωλός απλά και μόνο επειδή συμμετέχει σε τυχερά παιχνίδια ρισκάροντας μικρά χρηματικά ποσά, την ώρα που κάποιος άλλος μπορεί να μην διακατέχεται από τις ίδιες ηθικές τύψεις ακόμη κι αν ξοδεύει μια μικρή περιουσία στη δραστηριότητα του τζόγου. 

Επειδή μια θρησκεία υποστηρίζει ότι ο τζόγος είναι αμαρτία, δεν σημαίνει ότι αυτό ισχύει απαραίτητα. Επίσης, το να υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι μπορούσαν να γνωρίζουν το θέλημα του Θεού είναι εξίσου αλαζονικό και όχι απόλυτα ακριβές. Η ευσέβεια και η πίστη δεν πρέπει να ταυτίζονται με μία μόνο ενασχόληση, καθώς συνήθως αποτελεί μια πιο περίπλοκη ανάγνωση των επιθυμιών ενός ατόμου και του τρόπου με τον οποίο τις εκτελεί. Το Ισλάμ ωστόσο, εξακολουθεί να παρουσιάζει τον τζόγο ως μια αμαρτωλή δραστηριότητα.

Πως βλέπει η Καθολική Εκκλησία τον τζόγο;

Η Καθολική Εκκλησία δεν έχει καταδικάσει ρητά τον τζόγο και έχει υιοθετήσει μια διαφορετική προσέγγιση. Ενώ ο Χριστιανισμός διαχωρίζεται μεταξύ του Προτεσταντισμού, της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και των επισκοπών της Καθολικής Εκκλησίας, η κοινή συνισταμένη είναι ότι ο τζόγος δεν αποτελεί αμαρτία.

Η Καθολική Εκκλησία για παράδειγμα, δεν έχει κάνει καμία δήλωση, δημόσια ή ιδιωτική, σχετικά με το αν καταδικάζει τον τζόγο, παρόλο που όταν καταλήγει να είναι κοινωνικό πρόβλημα, η Εκκλησία παρεμβαίνει παρέχοντας τις απαραίτητες συμβουλές. Ουσιαστικά λοιπόν η Εκκλησία λειτουργεί ως πηγή καθοδήγησης και όχι απόλυτης απαγόρευσης.

Εκτός από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, δεν υπάρχουν πολλά ακόμη που η εκκλησία προσπάθησε να προσθέσει και ο τζόγος σίγουρα δεν είναι ένα από αυτά. Για να είμαστε όμως απόλυτα σαφείς, ο τζόγος μπορεί αποτελέσει αμαρτία όταν οδηγεί στην απληστία, το φθόνο και την οργή. Με απλά λόγια, μπορεί ο τζόγος να μην είναι αμαρτία, αλλά μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε αυτήν. 

Ευλογεί ο Θεός τον τζόγο;

Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να υποστηρίζει αυτόν τον ισχυρισμό. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ο Θεός καταδικάζει τον τζόγο. Η θρησκεία άλλωστε ερμηνεύεται κυρίως από τον ίδιο τον άνθρωπο και θα ήταν αλαζονικό να υποθέσουμε ότι κάποιος κατανοεί τη Θεϊκή προδιάθεση για οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν περιλαμβάνεται στη Βίβλο ή το Κοράνι.

Είναι πιθανό ωστόσο και τα δύο κείμενα να έχουν επηρεαστεί από την ανθρωπότητα και από τη δική μας κατανόηση κάθε έννοιας. Υπό αυτή τη σκοπιά, ο Θεός μπορεί να μας έχει δώσει μόνο σημάδια ως προς το τι εννοεί (και ως προς το τι δεν εννοεί), αλλά τελικά η δική μας ερμηνεία είναι αυτή που τελικά μένει. Για να επανέλθουμε λοιπόν στο αρχικό ερώτημα, θα ήταν περίεργο αν ο Θεός αντιτάχθηκε στον τζόγο. Ο Θεός άλλωστε έχει δώσει στον άνθρωπο την ελεύθερη βούληση και το δικαίωμα να την ασκεί.

Πως αλλάζει η αντίληψή μας για τον τζόγο

Έχοντας αναφέρει πως η ερμηνεία του τζόγου είναι υποκειμενική για την ανθρωπότητα, ας θυμηθούμε και το δημοφιλές λατινικό ρητό «O Tempora, O Mores» που ουσιαστικά σημαίνει ότι τα πράγματα αλλάζουν.

Για παράδειγμα, θεωρείται αδύνατο να υπήρχαν λαχεία στον αραβικό κόσμο μέχρι πριν από μερικούς αιώνες. Οι λαχειοφόροι αγορές όμως υπάρχουν σήμερα σε πολλές χώρες όπου το Ισλάμ είναι η κύρια θρησκεία. Με αυτά τα δεδομένα, μπορούμε σήμερα να χαρακτηρίσουμε κάτι ως αμαρτωλό, όπως για παράδειγμα το αλκοόλ και το κάπνισμα. Ενώ πρόκειται για επιβλαβείς συνήθειες, θεωρούνται απόλυτα φυσιολογικές και σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζονται ως αμαρτία. 

Ολοκληρώνοντας, αξίζει να επαναλάβουμε πως ο τζόγος από μόνος του δεν αποτελεί αμαρτία, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε «αμαρτωλά» συναισθήματα όπως η απληστία, η οργή και ο φθόνος. Το βασικό που πρέπει να έχει κατά νου κάθε τζογαδόρος, είναι η πιθανότητα ένταξης του στο φάσμα του εθισμού στο τζόγο, μια κατάσταση που θα επιφέρει καταστροφικές συνέπειες στη ζωή του σε όλα τα επίπεδα (οικονομικά, εργασιακά, οικογενειακά).

Βρείτε εδώ: Έλα στο telegram για προγνωστικά και πολλά ταμεία με ένα κλικ»