-Πώς και πότε προέκυψε η ενασχόληση με τα δυναμικά αθλήματα;

«Με τα δυναμικά αθλήματα έχω ξεκινήσει τον αθλητισμό σε ηλικία 14 ετών. Το πώς προέκυψε... Έτυχε και πέτυχε... Ασχολήθηκα με τον αθλητισμό και μέσα από εκεί προέκυψε και ο πρωταθλητισμός. Χωρίς να το επιδιώκω».

-Η σχολή, ο σύλλογός σου από πότε υπάρχει στην Πρέβεζα;

«Ο Σύλλογος στον οποίο είμαι επικεφαλής προπονητής είναι το Fight Club. Εργαζόμουν, παρείχα τις υπηρεσίες μου και σε άλλους αθλητικούς συλλόγους. Αυτός ο χώρος εδώ είναι αποκλειστικά δικός μου».

-Τα είδη πολεμικής τέχνης, τα αθλήματα που διδάσκονται στο σύλλογό σου ποια είναι;

«Υπάρχουν κι άλλοι προπονητές εδώ πέρα από εμένα, που διδάσκω kick-boxing, πυγμαχία και ένα σύστημα αυτοάμυνας, το Krav Maga, όπως ο Γιάννης Λελόβας ο οποίος διδάσκει γκράπλινγκ και brazilian ζίου-ζίτσου».

-Έχουμε ακούσει για τις μεγάλες επιτυχίες σου στην Ιταλία. Από αυτό το κομμάτι της ζωής σου, ποιες στιγμές κρατάς;

«Στην Ιταλία πρωτοπήγα με σκοπό να σπουδάσω. Τελείωσα το ΑΕΙ Μουσικολογίας και παράλληλα ασχολήθηκα και με τον αθλητισμό αρχικά και στη συνέχεια με τον πρωταθλητισμό. Έκανα Kick-boxing και πυγμαχία. Κατέκτησα έναν παγκόσμιο τίτλο το 2003, τρία πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα 2002, 2003, 2007, πολλά πανελλήνια πρωταθλήματα, πολλά πανιταλικά. Και στην πυγμαχία έχω διακρίσεις -χρυσό και ασημένιο μετάλλιο- αλλά και συμμετοχές σε τουρνουά Κ1 στο εξωτερικό. Κι αυτό το λέω γιατί είναι λίγοι οι Έλληνες που έχουν πάει. Είναι τρεις συγκεκριμένα. Ο Μιχάλης Ζαμπίδης, ο Πάρης Βασιλικός και ο τρίτος είμαι εγώ. Δεν έχουν πάει άλλοι Έλληνες. Έχω κάνει συμμετοχές σε όλο τον κόσμο. Μέχρι και Ιαπωνία έχω παλέψει».

-Οι στιγμές που κρατάς; Κάποια νίκη; Κάποιο περιστατικό σημαδιακό;

«Σίγουρα η πρώτη φορά που πάλεψα για πανευρωπαϊκό τίτλο, απέναντι σε έναν μεγάλο αθλητή και τον οποίο κατάφερα να νικήσω. Θα μου μείνουν επίσης στη μνήμη χαραγμένες όλες οι συμμετοχές μου σε K1, γιατί ήμουν δίπλα σε αθλητές που τους έβλεπα μόνο στην τηλεόραση και δεν πίστευα ποτέ ότι θα τους έχω αντιπάλους»

-Ενώ σε βλέπουμε στην Ιταλία να έχεις πλήθος διακρίσεων, δεν σε έχουμε δει π.χ. να εκπροσωπείς την Ελλάδα σε Ολυμπιακούς Αγώνες ή παρόμοιες διοργανώσεις. Για ποιο λόγο;

«Έλαβα μέρος σε πρωταθλήματα πυγμαχίας και πήρα δύο μετάλλια, αλλά επειδή εκεί είναι βάσει βαθμολογίας, προφανώς είναι και άλλοι λόγοι που συντρέχουν που δεν τους γνωρίζω, δεν προέκυψε. Δεν επέμεινα κι εγώ πάρα πολύ, υπήρχε και το ηλικιακό θέμα -η πυγμαχία βάσει καταστατικού, επιτρέπεται μέχρι 34 χρονών. Ολοκλήρωσα τον κύκλο μου».

-Για ποιο λόγο να ασχοληθεί ένα παιδί σε μικρή ηλικία με τα δυναμικά αθλήματα και γιατί θεωρείται δύσκολο;

«Εξαρτάται και από τον προπονητή. Όλες οι πολεμικές τέχνες είναι αθλήματα που στηρίζονται στην πειθαρχία. Βοηθούν τα παιδιά, πέρα από τη σωστή κοινωνικοποίηση, στην αυτοσυγκέντρωση, στο σεβασμό προς τον αντίπαλό τους, προς τους μεγαλυτέρους. Όταν το παιδί ασχολείται από μικρό και αγαπάει ένα άθλημα, μεγαλώνοντας περνάει μια ανώδυνη εφηβεία. Μακριά από ναρκωτικά, ποτά, ανώφελα ξενύχτια. Το παιδί μαθαίνει να θέτει στόχους και να τους ολοκληρώνει».

-Κάποιος γονέας φοβάται ίσως το κομμάτι της βίας. Σε αυτόν τι θα έλεγες;

«Ο γονέας φοβάται το τελικό κομμάτι. Το κομμάτι του πρωταθλητισμού. Για να φτάσει εκεί ένα παιδί, πρέπει να περάσει από πολλά στάδια. Και μακάρι να φτάσει το τελευταίο στάδιο, αυτό του πρωταθλητισμού. Αλλά μόνο το 5% των ατόμων που ασχολούνται με αυτά τα αθλήματα μπορεί να φτάσει σε αυτό το επίπεδο. Από 'κει και πέρα δεν υπάρχει κάποιος φόβος. Το παιδί θα φτάσει να μάθει αυτά που ένα παιχνίδι ορίζει. Να σέβεται τους κανόνες και να παίζει με αυτούς. Χωρίς κίνδυνο τραυματισμού».

-Έχεις μια καριέρα και μια παρουσία αρκετών χρόνων, θεωρείς ότι κάποια στιγμή έκανες κάποιο λάθος που θα ήθελες να το διορθώσεις ή θα το έκανες διαφορετικά;

«Διαφορετικά δεν νομίζω, όσες ευκαιρίες μου δόθηκαν να ανέβω στο ρινγκ μπορώ να πω ότι τις εκμεταλλεύτηκα σωστά. Απλώς θα επιθυμούσα να κάνω περισσότερους αγώνες όταν ήμουν πιο νέος και είχα τις δυνάμεις και το χρόνο. Και τώρα θέλω πολλές φορές να επανέλθω στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά...».

-Είπες πριν ότι τελείωσες μουσικές σπουδές στο Λέτσε της Ιταλίας, πως μπορεί να συνδυαστεί αυτό τελικά; Από τη μία, μια τέχνη εξευγενισμένη και από την άλλη ένα πολύ δυναμικό άθλημα. Τι κοινά μπορούμε να πούμε ότι έχουν;

«Ξεκινάμε από το γεγονός ότι είναι και οι δύο τέχνες. Απλώς η μία είναι πολεμική τέχνη και η άλλη μουσική τέχνη. Τι κοινό έχουν; Απόλυτη πειθαρχία. Δεν μπορεί να υπάρξει μουσικός ο οποίος να μη σέβεται τους κανόνες της μουσικής και να πειθαρχεί με αυτούς. Ίσα ίσα που η μουσική είναι πιο πειθαρχημένη από τα δυναμικά αθλήματα, δεν μπορείς να ξεφύγεις ούτε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Κάπως έτσι είναι και ο πρωταθλητισμός στα δυναμικά αθλήματα, δεν πρέπει να ξεφύγεις από το πρόγραμμα και πρέπει να επιμένεις σε αυτό. Ίσως αυτό να είναι το κοινό. Όπως είπα και προηγουμένως ο πρωταθλητισμός προέκυψε, δεν ήταν αυτοσκοπός. Εγώ έκανα τον αθλητισμό μου, λάμβανα μέρος σε αγώνες, το ένα έφερε το άλλο χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια, απλώς ακολουθούσα το πρόγραμμα του προπονητή μου και προέκυψαν και οι νίκες».

-Κάποιο μότο που να σε οδηγεί στη ζωή σου;

«Βασικά πάντα να υπάρχει μια ισορροπία. Σεβασμός σε αυτό που κάνεις, σεβασμός στον συνάνθρωπο και δεν ζούμε με το παρελθόν, ζούμε με το παρόν και με το μέλλον».

-Μάριε, γιατί κάποιος με τις δικές σου περγαμηνές να επιλέξει να ζήσει στην Πρέβεζα και να κάνει κάτι εδώ από ότι σε μια μεγαλύτερη πόλη όπου θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί περισσότερο τις δυνατότητές του; Τι κάνει τελικά τον Πρεβεζάνο να επιστρέφει στην Πρέβεζα και να θέλει να δημιουργήσει εδώ;

«Δεν υπάρχει καλύτερος τόπος από την Πρέβεζα κατά πρώτον και κατά δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι δούλευα στην Αθήνα, αν έπαιρνα σύνταξη θα ερχόμουν στην Πρέβεζα. Άρα γιατί να μη βιώσω και τα νεανικά μου χρόνια σαν... συνταξιούχος στην Πρέβεζα; Μπορεί να εργάζομαι ή να μην εργάζομαι, αλλά βιώνω καταστάσεις ενός συνταξιούχου. Άρα επέλεξα ως νέος να έρθω να βιώσω τη «σύνταξή» μου εδώ...»

-Ποιον θα ξεχώριζες ως τον πιο δύσκολο αντίπαλο ή αυτόν που κέρδισε τον περισσότερο σεβασμό σου;

«Όλοι κέρδισαν το σεβασμό μου, ακόμη κι αυτοί που τους νίκησα με ευκολία. Όλοι είχαν ένα ξεχωριστό κομμάτι δυσκολίας και ευκολίας μπορώ να πω. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν»

-Ξεχωρίζεις κάποιους αθλητές που εσύ προπονείς και γενικότερα διακρίνεις ταλέντο στα παιδιά από την Πρέβεζα που ασχολούνται με το συγκεκριμένο άθλημα;

«Βέβαια, εγώ έχω δύο μαθητές που έχουν κερδίσει κάποιες διακρίσεις. Είναι ο Χρήστος ο Κάτσανος και ο Αποστόλης ο Γαλάζιος. Στο Kick Box έχουν αρκετές διακρίσεις και στην πυγμαχία ο Χρήστος κέρδισε χρυσό μετάλλιο και ο Αποστόλης ασημένιο μετάλλιο στο πανελλήνιο πρωτάθλημα πυγμαχίας όπου έλαβαν μέρος 172 σύλλογοι από την Ελλάδα. Άρα μπορείτε να φανταστείτε ότι ο συναγωνισμός ήταν αρκετά μεγάλος και η νίκη των παιδιών ήταν αξιοκρατική, που ξεχώρισαν».

-Υπάρχει περίπτωση να δούμε κάποια διοργάνωση στην περιοχή μας στην οποία θα συμμετέχει και ο Σύλλογός σας;

«Το 2010 είχαμε κάνει μια διοργάνωση και είχα φέρει σημαντικά ονόματα. Σκεφτείτε ότι ένας εκ των αθλητών είναι αυτή τη στιγμή είναι στην Αμερική και είναι από τα πρωτοκλασάτα ονόματα στην επαγγελματική πυγμαχία και ο άλλος έλαβε μέρος στα Κ1 στην παγκόσμια κατάταξη σε χαμηλή κατηγορία στην Κροατία τώρα, δηλαδή αθλητές πραγματικά μεγάλου κύρους. Βέβαια το κόστος ήταν και αυτό υψηλό και για να γίνει μια αντίστοιχα καλή διοργάνωση-γιατί ό,τι κάνω μου αρέσει να αγγίζει τα όρια της τελειότητας, δεν έχει νόημα να κάνεις κάτι μέτριο για να αναδείξεις ένα άθλημα- χρειάζεται ένα μπάτζετ συγκεκριμένο και οικονομία, γιατί δυστυχώς δεν τα παίρνεις πίσω τα χρήματα που ξοδεύεις».

*Όποιος επιθυμεί να εγγραφεί στο Fight Club, μπορεί να επικοινωνήσει με τον Μάριο Κατσή (τηλ. 6932431204)