Ένα από τα βασικά προβλήματα που παρουσιάζει η πόλη της Πρέβεζας και πρέπει να αναχθεί σε θέμα μείζονος προτεραιότητας είναι το ζήτημα της πρόσβασης των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Το ζήτημα αυτό το έθεσε και ο Πρόεδρος του Συλλόγου ΑΜΕΑ Πρέβεζας κ. Κοσμάς Βασιλειάδης σε συνάντηση που είχαμε και με την ευκαιρία αυτή θέλω να κάνω τις δικές μου επισημάνσεις.
Στο Άρθρο 9 της σύμβασης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία δίνονται οι κατευθυντήριες γραμμές προς τα κράτη μέλη για τον σεβασμό και την ίση μεταχείριση των ατόμων με αναπηρία και όπου ορίζεται ότι προκειμένου τα άτομα με αναπηρίες να ζουν ανεξάρτητα και να συμμετέχουν πλήρως σε όλες τις πτυχές της ζωής, θα πρέπει να λαμβάνονται όλα εκείνα τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίζουν στα άτομα με αναπηρίες πρόσβαση ίση με τους άλλους, στο φυσικό περιβάλλον, τα μέσα μεταφοράς, την πληροφορία και τις επικοινωνίες και σε άλλες εγκαταστάσεις και υπηρεσίες που είναι ανοικτές ή παρέχονται στο κοινό, τόσο στις αστικές όσο και στις αγροτικές περιοχές.
Με τα μέτρα αυτά μπορεί να επιτευχθεί η εξάλειψη των εμποδίων και κωλυμάτων προσβασιμότητας, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των ατόμων αυτών, τα οποία έχουν το δικαίωμα και η πολιτεία την υποχρέωση να τους παράσχει όπως όλα τα μέσα προκειμένου να κινούνται ελεύθερα και αυτόνομα. Ήτοι χωρίς απαραίτητα τη βοήθεια τρίτου ατόμου, όσον αφορά τις συναλλαγές με τον Δήμο, δημόσιο, τράπεζες, καταστήματα, αξιοθέατα, ψυχαγωγία κλπ.
Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στα κτίρια, τους δρόμους, τις μεταφορές και λοιπές εσωτερικές και υπαίθριες εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων των σχολείων, των κατοικιών, των ιατρικών εγκαταστάσεων και των εργασιακών χώρων, με ειδικές ράμπες και ασανσέρ που να χωρούν τα αμαξίδια, προσαρμοστικές τουαλέτες, εν γένει πρόσβαση για τα αναπηρικά αμαξίδια και αρκετές θέσεις στάθμευσης στους δημόσιους χώρους.
Οι άνθρωποι που ανήκουν στην κατηγορία αυτών με αναπηρίες, δεν είναι διαφορετικοί από τις υπόλοιπους. Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας που «δοκιμάζονται» από κάποια αναπηρία. Την αναπηρία αυτή μπορεί να την είχαν εκ γενετής, μπορεί όμως να την απέκτησαν στο πέρασμα του χρόνου και ουδείς μπορεί να αποκλείσει ότι κάποια στιγμή μπορεί να βρεθεί στο φάσμα της αναπηρίας.
Αυτοί οι άνθρωποι, όπως όλοι άλλωστε, έχουν θεμελιώδη δικαιώματα. Είναι άνθρωποι ελεύθεροι, με κρίση να σκεφτούν και να πράξουν. Όπως όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν ελεύθερα όλες τις παρεχόμενες υπηρεσίες και τα μέσα ψυχαγωγίας χωρίς φραγμούς και περιορισμούς στην κίνηση.
Η Πρέβεζα είναι πόλη φιλική στα άτομα με αναπηρίες;
Η απάντηση είναι αρνητική και αυτό οφείλεται σε δύο λόγους:
Πρώτον, στην έλλειψη των κατάλληλων υποδομών.
Η πόλη δεν είναι σχεδιασμένη για να παρέχει την ασφαλή πρόσβαση στα άτομα με αναπηρίες.
Το μεγαλύτερο μέρος του οδικού δικτύου δεν συνοδεύεται από πεζοδρόμια. Ακόμα και σε νέες συνοικίες της πόλης υπάρχουν αδιαμόρφωτα πεζοδρόμια.
Τα υπάρχοντα πεζοδρόμια, είτε έχουν μικρό πλάτος, είτε είναι σε άσχημη κατάσταση. Ήτοι σπασμένα πλακίδια, χόρτα που καταλαμβάνουν είτε ολόκληρο, είτε μεγάλο μέρος από το πλάτος τους, είτε καταλαμβάνονται από οχήματα, ή άλλα αντικείμενα.
Στα σημεία δε που υπάρχουν πεζοδρόμια σε καλή κατάσταση και αρκετό πλάτος είτε δεν υπάρχουν σε όλα ράμπες για την άνοδο των αμαξιδίων, είτε σταματάει απότομα το πεζοδρόμιο, οπότε αναγκαστικά θα πρέπει το άτομο να συνοδεύεται από τρίτον για να μπορέσει να συνεχίσει την πορεία του.
Ως αποτέλεσμα των ανωτέρω τα άτομα με αναπηρίες αναγκάζονται να κινούνται με τη συνοδεία τρίτου ατόμου και μάλιστα στο οδόστρωμα με τους γνωστούς κινδύνους.
Στα κτίρια των υπηρεσιών του Δήμου, του Δημοσίου, των τραπεζών και λοιπών χώρων συναλλαγής δεν υπάρχουν ειδικά ασανσέρ για να χωρούν τα αμαξίδια, προσαρμοστικές τουαλέτες και αρκετές θέσεις πάρκινγκ για τα οχήματά τους.
Είμαστε δε πολύ πίσω συγκριτικά με Ευρωπαϊκές χώρες όπου οι δρόμοι είναι σχεδιασμένοι με τέτοιο τρόπο, ώστε στα κεντρικά σημεία να υπάρχει μια ειδική λωρίδα στην άκρη, όπου μπορούν να κινηθούν με τα αμαξίδιά τους χωρίς να κινδυνεύουν από την διέλευση κάποιου οχήματος.
Δεύτερον, στην έλλειψη της κατάλληλης παιδείας αρκετών από εμάς για να αντιληφθούν τα ίσα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες στην μετακίνηση και στην πρόσβαση.
Έτσι, είτε παρκάρουν τα οχήματά τους καταλαμβάνοντας πεζοδρόμια και θέσεις ΑΜΕΑ, είτε κλείνουν τις ράμπες ανόδου των αμαξιδίων στα πεζοδρόμια.
Θα πρέπει δε να γίνονται επισταμένοι έλεγχοι από την Δημοτική Αστυνομία και να επιβάλλονται αυστηρά πρόστιμα στους παραβάτες.
Οπότε θα πρέπει και η πόλη και ο Δήμος της Πρέβεζας να προσαρμοστούν με τις ανάγκες των ΑΜΕΑ και να τους προσφέρουν τις ίσες ευκαιρίες στην πρόσβαση, στην εξυπηρέτηση, στην καθημερινότητα, στην ψυχαγωγία και στη ζωή.
