Πέρασαν δύο χρόνια που εκείνο το τραίνο πήρε τον Μίκη Θεοδωράκη πέρα απ’ τη ζωή, στις φωτεινές λεωφόρους της ιστορίας, του μύθου και του θρύλου.
Μετά την αναχώρηση του τραίνου, όλοι εκείνοι που τον έριχναν σε φυλακές και εξορίες, όλοι εκείνοι που απαγόρευαν τα τραγούδια του, όλοι εκείνοι που σομποτάριζαν τις συναυλίες του και έκοβαν τα καλώδια των μικροφώνων του, όλοι εκείνοι που τον κατηγορούσαν σαν συμβιβασμένο και οπορτουνιστή, όλοι εκείνοι που ασύστολα κι’ αναίσχυντα τον συκοφαντούσαν, όλοι αυτοί που του γύριζαν τη πλάτη, όλοι αυτοί έρχονται σήμερα να τον «υμνήσουν», να τον «τιμήσουν», να τον «τσιμπολογήσουν», να τον «κάνουν κομμάτια άγιου ξύλου», να τον «κάνουν δρόμους και πλατείες», να τον «καρπωθούν» εν τέλει μπας και γευτούν λίγη αναγνωρισιμότητα, λίγη δόξα, λίγες τιμές, λίγες ψήφους, λίγα λεφτά (και πολλά αν είναι δεν τους πειράζει), λίγο ότι να’ναι, αρκεί κάτι να’ναι που να δώσει μια διάτουσσα λάμψη στην αισχρή ασημαντότητά τους.
Όπως είχαμε γράψει, πάλι εδώ στο atpreveza, στις 7 Σεπτέμβρη του 2021, λίγες μέρες από τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη:
«Εκάς οι βέβηλοι και κάθε λογής έμποροι και διαχειριστές της μνήμης και της ιστορίας μας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης της γης και τα ουρανού, της οικουμένης και του σύμπαντος, του έρωτα και της επανάστασης θα είναι πάντα μαζί μας για να βρούμε τη ψυχή μας, το τετράφυλλο δάκρυ και θα βοηθάει να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο.»
Σε όλους αυτούς, που αναφέραμε πιο πάνω, «αφιερώνουμε» τα ποιήματα «ΛΙΒΑΝΙΣΤΗΡΙΑ» και «ΔΙΑΘΗΚΕΣ».
ΛΙΒΑΝΙΣΤΗΡΙΑ
“Τιμαί θεούς και ανθρώπους
καταδουλούνται.” - Ηράκλειτος
Και τώρα, τούτοι εδώ
χτίζουν βαριά μνημεία,
μεγαλοπρεπή, δεν λέω,
αλλά βαριά, πολύ βαριά,
στων επαναστατών
τους τάφους πάνω,
μήπως εκείνοι σηκωθούν
και τα λιβανιστήρια
τους πάρουν απ’ τα χέρια
και μη τους μαστιγώσουν,
σαν ανταπόδοση κι’ αντίποινο
για την αγιοποίησή τους.
Γιατί αυτοί το ξέρανε
πως η Επανάσταση
είναι πράξη
και δοκιμασία
καθημερινή και αδιάκοπη!
ΔΙΑΘΗΚΕΣ
Τις διαθήκες
των προγόνων της Επανάστασης,
αυτών που προσπαθήσανε
τον κόσμο να αλλάξουν,
προς την Ελευθερία και το Δίκιο
τον δρόμο να ανοίξουν,
πέτρινες εντολές και θείους λόγους
εμείς δεν θα τις κάνουμε,
μα οδηγούς ψυχής
και του μυαλού μας προβοκάτορες.
