Έπειτα από κάθε εκλογική αναμέτρηση ως είθισται γίνεται “ταμείο” για τους κερδισμένους και τους ηττημένους των εκλογών, αλλά και μία πρώτη ανάλυση για το αποτέλεσμα. Θα προσπαθήσουμε πανελλαδικά να παρουσιάσουμε κάποια δεδομένα και στη συνέχεια ειδικότερα στο Ν. Πρέβεζας, όπου υπάρχουν κάποιες ιδιαιτερότητες.

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ

ΝΔ

Ο αδιαμφισβήτητος θριαμβευτής των εκλογών είναι η Νέα Δημοκρατία. Όχι απλώς γιατί συνέβη το σπάνιο εκλογικό φαινόμενο για μία Κυβέρνηση να αυξάνει τα ποσοστά της, αντί να τα μειώνει. Αλλά επειδή βρήκε τρόπο να εκτονώσει την όποια φθορά υπέστη από τις πυρκαγιές, τις υποκλοπές, την πανδημία, τα Τέμπη και κάθε “σκόπελο” που συνάντησε.

Και αυτό δεν ήταν κάτι που αφέθηκε στην τύχη. Κακά τα ψέματα, όσο κοινωνικά “σκληρό” κι αν ακούγεται η πολιτική επικοινωνία είναι μία επιστήμη πλέον. Και η Νέα Δημοκρατία, μέσω του επιτελείου γύρω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και του μηχανισμού της στα Media, έκανε μεθοδική δουλειά στο κομμάτι αυτό.

Για κάθε δύσκολη στιγμή η Κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα “follow up” (σ.σ. δημοσιογραφικός τρόπος), έναν περισσότερο επικοινωνιακό και λιγότερο ουσιαστικό τρόπο, για να δείχνει συνέχεια ότι κατανοεί το λάθος της και το διορθώνει. Κι αυτό πέρασε στον κόσμο.

Όλα τα παραπάνω φυσικά είναι μέρος της σύγχρονης πολιτικής. Και στο παραπάνω κομμάτι το επιτελείο του Κ. Μητσοτάκη πήρε “άριστα”.

Δεν ήταν όμως μόνον αυτό. Σε σχέση με τον αντίπαλό της στις εκλογές που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, η Νέα Δημοκρατία έκανε “δουλειά μυρμηγκιού”, όχι στα κοινωνικά μπλοκ που ήξερε εκ των προτέρων πως θα τη στηρίξουν, αλλά επίσης και σε κοινωνικά μπλοκ που απευθύνεται ο αντίπαλός της.

Έδωσε βάρος και με σχετική επιτυχία μάλιστα στο να δώσει ορισμούς που τη βολεύουν σε πολιτικές έννοιες όπως “προοδευτικό” και “μεταρρύθμιση”. Τα “έντυσε” επικοινωνιακά και της βγήκε...

Την ίδια στιγμή στα φτωχά κοινωνικά πρόσωπα με τα διάφορα pass, έδινε παροχές. Ψυχολογικά και μόνο σε έναν κόσμο συντηρητικό, αλλά λαϊκό, αυτό έδινε “ανάσες φτώχειας”.

Άλλο ένα παράδειγμα “κέρδους” μέσω της επικοινωνίας. Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ στο 80% των ελεύθερων επαγγελματιών είχε μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές και τις είχε αυξήσει στο 20%.

Όποιον και να ρωτήσεις στον δρόμο, θα σου πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αύξησε (γενικώς) τις ασφαλιστικές εισφορές. Μετά δε και την τοποθέτηση Κατρούγκαλου, ενισχύθηκε η συγκεκριμένη άποψη.

ΣΥΡΙΖΑ

Ο μεγάλος ηττημένος των εκλογών. Έχασε 600.000 ψηφοφόρους του σε σχέση με το 2019, κάτι το οποίο είναι εντυπωσιακό για αξιωματική αντιπολίτευση. Κατά την προσωπική μου άποψη, αυτό συνέβη για δύο βασικούς λόγους και για αρκετούς επιμέρους.

Ο ένας είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέφερε από ένα στρατηγικό αδιέξοδο, καθώς από ένα κόσμο που στήριξε μία ριζοσπαστική ατζέντα στις εκλογές του 2015, μετατράπηκε σε ένα κόμμα που διαρκώς χρειαζόταν να δίνει διαπιστευτήρια ότι είναι δύναμη ευθύνης και αστικής σταθερότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρόεδρός του, ο Αλέξης Τσίπρας, είχαν το τεράστιο βάρος να δημιουργήσουν ένα κόμμα από την αρχή του. Να φτιάξουν από την αρχή ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, με αρχή, μέση και τέλος. Ένα κόμμα που θα αποτελεί ένα μαζικό σε όλα του κόμμα, που θα είναι το αντίπαλο δέος της Δεξιάς. Και όλα αυτά να τα “ντύσουν” με ένα ιδεολογικό περίβλημα Αριστεράς ή Σοσιαλισμού. Εκ των υστέρων φάνηκε πως δεν μπόρεσε να το κάνει.

Η συνεχής επιμονή στο “λαμπερό άστρο” του Αλέξη Τσίπρα, ήταν απλώς η δικαιολογία για να μπαίνουν όλα τα ζητήματα κάτω από το “χαλάκι”. Τα κόμματα αυτά δεν μπορούν να είναι μόνο αρχηγικά. Χρειάζονται μαζική “πύκνωση” στις τάξεις τους και σωστή πολιτική δουλειά και συμμετοχή.

Ο άλλος λόγος είναι το μεγάλο οργανωτικό και επικοινωνιακό πρόβλημα. Η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την μεγάλη πλειοψηφία των μεγάλων mediaκών συγκροτημάτων δεν μπορούσε να “περπατήσει”, ούτε θα “περπατήσει” και ποτέ, απ' ότι φαίνεται. Από τη στιγμή που σε ένα πεδίο “χάνεις” από τα... αποδυτήρια και δεν μπορείς να το αντισταθμίσεις με “κρίσιμη” μάζα στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα πανεπιστήμια, στα συνδικάτα, τότε εκ των προτέρων έχεις πρόβλημα...

Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πολιτικό και στρατηγικό, γι' αυτό και είχε το κακό αυτό αποτέλεσμα.

ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής

Το ΠΑΣΟΚ είναι από τους κερδισμένους των εκλογών. Κατάφερε να τον ψηφίσουν ακόμη 217.000 ψηφοφόροι σε σχέση με το 2019. Φαίνεται με μία πρόχειρη ματιά ότι “επαναπατρίστηκαν” κάποιοι ψηφοφόροι του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να υπήρχαν “χαρές και πανηγύρια” στη “Χαριλάου Τρικούπη” για το εκλογικό αποτέλεσμα, ωστόσο η αύξηση του ποσοστού το πιο λογικό θα ήταν να φέρει χαρά, αλλά περισσότερη συγκρατημένη αισιοδοξία.

Σε κάθε περίπτωση το ΠΑΣΟΚ πανελλαδικά κατάφερε να δημιουργήσει δυνατά ψηφοδέλτια και ο Πρόεδρός του ο Νίκος Ανδρουλάκης στρατηγικά ακολούθησε μία πορεία που του βγήκε.

Έπαιξε με το “αντιμητσοτακικό θυμικό” των παραδοσιακών ψηφοφόρων του, “εργαλειοποίησε” την αυτόνομη πορεία του κόμματος και όχι τα περί “προοδευτικής διακυβέρνησης” και δούλεψε πολύ πάνω στην υπεύθυνη αντιπολίτευση, έχοντας παράλληλα και “έξυπνη” συνθηματολογία.

Στις επόμενες εκλογές φαίνεται πως το ΠΑΣΟΚ θα κάνει “ολομέτωπη επίθεση” στον ΣΥΡΙΖΑ για να πάρει και άλλο από τα ποσοστά του.

ΚΚΕ

Το ΚΚΕ δεν ήταν η έκπληξη των εκλογών, καθώς με μία προσεκτική ματιά καθ' όλη τη διάρκεια της τετραετίας το κόμμα υπό τον Δημήτρη Κουτσούμπα, δεν έλειψε από καμία “μάχη” υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.

Το ΚΚΕ κέρδισε 126.000 νέους ψηφοφόρους, οι οποίοι και το εμπιστεύτηκαν στην κάλπη.

Το αποτέλεσμα δεν ήρθε τυχαία, αλλά βασίστηκε σε μία σειρά παραγόντων:

Ήταν το κόμμα που “έσπασε” το φόβο κατά τη διάρκεια της πανδημίας με εξαιρετική οργάνωση και με μεγάλες “μάχες”, χωρίς παράλληλα να δίνει χώρο στο λαϊκισμό και τη μη επιστημονικότητα. Έδωσε “μάχη” για θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα για το ΕΣΥ.

Ήταν το κόμμα που πρωταγωνίστησε σε μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις.

Οι δυνάμεις του στη νεολαία έφεραν την ΠΚΣ για δύο εκλογικές αναμετρήσεις στην πρώτη θέση των φοιτητικών εκλογών, κάτι που είχε να συμβεί δεκαετίες και τάχθηκαν ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία.

Ο κόσμος αναγνώρισε ότι τα προτάγματα του για την ανθρώπινη ζωή, την ασφάλεια των μετακινήσεων και την ασφάλεια των σχολικών μονάδων είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Και κυρίως αναγνώρισε τη συνέπειά του.

Υπάρχουν όμως ακόμη δύο στοιχεία.

Το ένα είναι ότι στις εργατογειτονιές της Αττικής το ΚΚΕ αναδείχθηκε τρίτο κόμμα.

Το δεύτερο είναι ότι έδειξε μεγάλη εξωστρέφεια και μία πολύ “έξυπνη και συναισθηματική” εκστρατεία στα media, που χειρίστηκαν μέλη του κόμματος τα οποία έκαναν δουλειά, που θα ζήλευαν οι καλύτερες εταιρείες επικοινωνίας.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ

Στους κερδισμένους των εκλογών συγκαταλέγεται και η Ελληνική Λύση. Το κόμμα του Κυριάκου Βελόπουλου είχε δραστήρια παρουσία εντός κοινοβουλίου και κατάφερε όχι μόνο να “μπετονάρει” τις ψήφους της, αλλά και να τις αυξήσει.

Σε ολόκληρη την προεκλογική της εκστρατεία η “Ελληνική Λύση” έδωσε βάρος στα εκλογικά κοινά που ποντάρει, με την στενή σχέση με τη θρησκεία και το συντηρητισμό.

Παραμένει σταθερά στη Βουλή και δε φαίνεται να μπορεί να τη “συμπιέσει” κάτι.

ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ

Τα λεγόμενα “μικρά κόμματα” ήταν το πραγματικό “τρίτο κόμμα” των εκλογών, καθώς συγκέντρωσαν το 16% των ψήφων, δηλαδή περισσότερο από το ΠΑΣΟΚ. Η απλή αναλογική “απελευθέρωσε” σε ένα σημείο την ψήφο.

Μεγάλος ηττημένος το ΜέΡΑ25 που δεν μπήκε στη Βουλή και παραλίγο μεγάλη επιτυχία η είσοδος στη Βουλή για το κόμμα “Νίκη” και την “Πλεύση Ελευθερίας” της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Ενισχυμένες σε ψήφους ήταν και κόμματα της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η οποία επίσης την τελευταία τετραετία ήταν παρούσα σε κινηματικές διαδικασίες.

Σε αρκετά “μικρά κόμματα” έπαιξε ένα ρόλο για τα ποσοστά τους και το λεγόμενο “αντιεμβολιαστικό-πατριωτικό κίνημα”.