Σήμερα που η κυρίαρχη συνταγή για τα Συστήματα Υγείας και Ασφάλισης είναι η ελεύθερη αγορά και η ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών, αξίζει τον κόπο να δούμε ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της πολιτικής στη 'Μέκκα' του ιδιωτικού τομέα υγείας και ασφάλισης , στις ΗΠΑ. Να δούμε δηλαδή ποια είναι τα αποτελέσματα ενός Συστήματος που στηρίζεται στην ιδιωτική ασφάλιση υγείας και σε ένα ελάχιστο 'δίκτυ ασφαλείας' μέσω υποβαθμισμένων δημόσιων προγραμμάτων περίθαλψης».
Αξίζει τον κόπο για κάθε Πρεβεζάνο πολίτη ανεξαρτήτου ηλικίας να βρεθεί στην «Όαση». Όχι για κάποιο... βίτσιο ή επειδή είναι σινεφίλ. Αλλά επειδή θα έχει την ευκαιρία να δει ορισμένα πράγματα από το μέλλον. Και δεν είναι καταστροφολογία, αλλά -δυστυχώς- πραγματικότητα.
Να σημειώσω για όσους μετέχουν στο Σύλλογο Εργαζομένων και στην Επιτροπή Υγείας, πως είναι προς τιμήν τους πως ο αγώνας που δίνουν δεν είναι για να καρπωθούν μικροπολιτικά οφέλη και να βολευτούν σε κάποια... θεσούλα. Έτσι έχουν δείξει, τουλάχιστον μέχρι τώρα. Στο μέλλον όλοι κρίνονται! Και η στήριξη των πολιτών είναι το καλύτερο «παράσημο» για την ίδια την κοινωνία της Πρέβεζας, που θέλει και ζητά δημόσια, δωρεάν υγεία, αναβαθμισμένο νοσοκομείο και στελεχωμένα Κέντρα Υγείας.
Και αυτό δεν είναι υπόθεση μερικών συνδικαλιστών, αλλά της πλειοψηφίας της κοινωνίας του Νομού Πρέβεζας. Και το έχει δείξει στο παρελθόν ξεκάθαρα...
Ας πάμε όμως και στους φόβους περί... υγείας. Το οποίο θέμα -δυστυχώς- έχω ζήσει από κοντά! Και θλίβομαι...
Σε αρκετούς συνομηλίκους και συντοπίτες μου – τουλάχιστον από συζητήσεις που κάνουμε- υπάρχει ένας μεγάλος φόβος αναφορικά με το μέλλον και ειδικότερα σε θέματα υγείας. Για παράδειγμα, ένας καρκινοπαθής που είναι περίπου στα 60, λίγο έως πολύ, με τη δουλειά του και μόνο, έχει καταφέρει να βάλει στην άκρη ένα χρηματικό ποσό για να ανταπεξέλθει σε ένα μέρος της θεραπείας. Με τον κόπο του! Έστω κι αν τελικά δεν καταφέρει να νικήσει την ασθένεια.
Το ερώτημα δεν μπορεί να μην τεθεί. «Αν συμβεί σε κάποιον από εμάς και δεν υπάρχει κάποιος από την οικογένεια να μας βοηθήσει, θα πεθάνουμε σαν τα σκυλιά», μου είπε ένας φίλος. Και δεν έχει άδικο. Θα πεθάνουμε σαν τα σκυλιά, γιατί δε θα μπορούμε να αγοράσουμε τα φάρμακα.
Φάρμακα 400 ευρώ, 500 ευρώ τη φορά...
Και ναι! Στην Ελλάδα του 2013, νέοι άνθρωποι 40 ετών θα πεθαίνουν σα τα... σκυλιά, γιατί δε θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος των φαρμάκων!
Κι από την άλλη βία δεν είναι να μην έχεις τα χρήματα να προσφέρεις τη θεραπεία στον ίδιο σου τον γονιό! (Ξέχασα: αποκηρύσσω τη βία από όπου κι αν προέρχεται! Είναι της μόδας...).
Δυστυχώς μία μεγάλη πλειοψηφία της γενιάς μας δέχεται και θα υποστεί αυτού του είδους την... οκονομική βία!
Κι επειδή πάντα μου άρεσε η πρακτική και οι προτάσεις, γιατί την καταγραφή τη θεωρούσα ως ένα σημείο και λαϊκισμό, θα πω τούτο (Και τον Στουρνάρα αν ρωτήσεις θα σου πει: «ο ελληνικός λαός υποφέρει...»): Στόχος και επιδίωξή μας πρέπει να είναι ένα τόσο ευαίσθητο κομμάτι, όπως η δημόσια Υγεία να το υπερασπίσουμε με κάθε τρόπο. Όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Αλλά με κατεύθυνση και στρατηγική.
Για να υπάρχει Υγεία για τους πολλούς και όχι για τους λίγους, όπως συνέβαινε μερικές δεκαετίες πιο πριν.
Ποτέ δε θα ξεχάσω την ιστορία της οικογένειας του παππού μου, που ο αείμνηστος Καλλίμαχος Παπαχρήστος, αγωνιστής και βουλευτής της Πρέβεζας (δε χρειάζεται συστάσεις...), πήγε στο σπίτι να προσφέρει τις υπηρεσίες του (τότε δεν υπήρχε ΕΣΥ, μη ξεγελιέστε...) και επειδή δεν ήθελε να πάρει χρήματα από τους ανθρώπους, έκανε πλάκα και έφυγε διακριτικά προς τη γωνία του δρόμου της γειτονιάς... Επειδή δεν ήθελε να πάρει από το υστέρημά τους.
Η ευσυνειδησία και η επαναστατικότητα ενός γιατρού, κάλυπτε ένα κράτος που κυνηγούσε τον αγωνιστή και άφηνε τον πολύ κόσμο χωρίς περίθαλψη. Όχι αόριστα. Τους πολίτες της Πρέβεζας.
Και τώρα η Πολιτεία και οι εταιρίες στα παίρνουν κανονικά και με το νόμο... Κυριολεκτικά!
«Sicko» λοιπόν και Μάικλ Μουρ σήμερα... Ίσως γίνουμε όλοι σοφότεροι...
Ο Άντον Τσέχοφ άλλωστε είχε πει: «Όταν φωνάξεις «εμπρός», πρέπει να κάνεις εντελώς ξεκάθαρο προς ποια κατεύθυνση». Και ταιριάζει απόλυτα στο ζήτημα της Δημόσιας Υγείας. Υπάρχει βέβαια και η λύση Άδωνι... Μπρρρρρ.....
